چرا ما خوبی های بچه ها را فریاد نکنیم خبر و گزارش

"آیا من قدر این لحظه‌ها را دانسته‌ام؟ آیا هرگز دغدغه‌های لحظه‌های گران‌قدر نوجوانی و جوانی آنان،مرا آزرده است؟آیا می‌توانم ادعا کنم هیچ لحظه‌ای در کلاس من بیهوده‌ نگذشته و به هدر نرفته است؟اگر بچه‌ها در برابر آن‌چه به کلاس‌ من آورده‌اند،ما به ازای عادلانه‌ای نبرده باشند،چه کسی باید پاسخگو باشد؟ آیا من به بهای سال‌هایی از عمر شاگردانم تجربه نیندوخته‌ام؟اگر آنان نبودند من کجا آموخته‌هایم را مرور می‌کردم و بر آن‌ها تسلط می‌یافتم؟اگر دیروز آنان نبودند،امروز،آوازه‌ی نام من،جایی شنیده‌ می‌شد؟ بچه‌ها صدها بار به احترام من برپا ایستاده‌اند. آیا می‌توانم‌ ادعا کنم برخورد من با آنان نیز همواره صادقانه بوده است؟ دانش‌آموزانم توفیق شاگردی معلم نکته‌سنجی چون مرا یافته‌اند که‌ هر عیب آنان را،کوچک یا بزرگ،می‌بیند و آن را فریاد می‌کند. آیا آنان حق ندارند که‌ در برابر برخی رفتارهای نادرست من،برخی رفتارهای درست مرا نیز نادیده بگیرند و قدر نشناسند؟ وقتی بچه‌ها به اشتباه سخنی بر زبان می‌رانند یا کار ناشایستی انجام‌ می‌دهند،انتظار به حق من آن است که به اشتباه خود اعتراف کنند."