خلاصه ماشینی:
"آن بالا نشسته می‌گه لنگش کن خطاب به مدیر یا مسئولی است که بی‌خبر از اوضاع و احوال اداری و آن چه که در مجموعه زیر نظر او رخ می‌دهد و بدون ملاحظه شرایط موجود،یکریز برای دیگران تکلیف صادر می‌کند.
زمان اداری را تماما در دفتر کار خود سپری می‌کند و با شتاب و بدون نگاه به اطراف یا بی‌توجه به سایرین،رفت و آمد می‌کند.
این واژگان گاه و بی‌گاه بر زبان آهن دسته از کسانی می‌گذرد که در اداره به بله قربان‌گویان شهرت دارند.
بله قربان‌گویان با به بازی گرفن این عبارات لقمه مسمومی را در خور چینه‌دان مدیران شهرت‌طلب و مقام‌جو عرضه می‌دارند با استفاده از این واژگان در پی براوردن حاجتی و رسیدن به مرادی،سبزه‌ای در مزبله می‌رویانند و با تنزل ذات خود در اطراف مخاطب تار می‌تنند و برای خویش امتیازی دلخواه که از پیش منظور داشته‌اند،صید می‌کنند."
(
, 
, 
)
