خلاصه ماشینی:
"گستردگی آموزش پس از انقلاب، بویژه در سطح عالی، گر چه مایه امیدواری است، و هر مسلمان و ایرانی از اینکه مشاهده میکند در بیشتر شهرها، حتی شهرهای کوچک، مراکزی از قبیل دانشگاه و حوزه علمیه تأسیس شده است، مشعوف و مسرور میگردد و احساس غرور و افتخار میکند.
اما بیتردید برای بسیاری از اندیشوران مصلح این پدیده دغدغه آفرین نیز هست، نگرانی از اینکه مبادا گسترش سطح، مایه کاهش ژرفایی شود.
درست است که در شهرهای کوچک و دور از مرکز، تأسیس دنشگاه سبب رشد و گسترش آموزش میشود، اما با وجود کاستیهای موجود از جمله کمبود اساتید آزموده و متون درسی، افت علمی اجتناب ناپذیر خواهد بود.
زیرا بسنده کردن بر مدرک در گزینش استاد، خود مشکلی در نظام آموزشی است.
تا چه برسد به اینکه باز همین دارندگان مدرک اگر چه فاقد صلاحیت لازم باشند به اندازه کافی در مرکز کشور و شهرهای بزرگ مشغله دارند و نیازی به رفتن نقاط دورتر نمیبینند، از اینرو مسئولان آموزش عالی در چنان جاها، بناچار افرادی را بکار میگیرند که از همان مدرک تنها هم بیبهرهاند."