خلاصه ماشینی:
"کلام نخست درد دین درک زمان و معلمی از پدر گر قالب تن یافتیم از معلم،جان روشن یافتیم یک پدر بخشندهی آب و گل است یک پدر روشنگر جان و دل است لیک اگر پرسی کدامین برترین آنکه دین آموزد و علم یقین هرجامعهای که بخواهد برپا بماند و در جهان پرشتاب کنونی نقشی به عهده گیرد،ناگزیر از شناخت قدر معلم و فراهم آوردن امکان ایفای نقش واقعی اوست.
او بدون آنکه در پی نام و نان باشد،تنها از سر شفقت،به عرصهی آموزش و پرورش گام نهاد و در وضعیت زندگی مدرن معاصر،توانست گسیختگی بین فلسفه،دین و علم را سامان بخشد و این سه مجموعهی معرفت بشر را به هم پیوند دهد.
باید عمیقا به توسعهی کمی و کیفی آموزش و پرورش توجه ویژهای معطوف شود و زمینههای بهبود نظام آموزشی،افزایش انگیزهی شغلی،ارتقای مهارت و تأمین نیازهای شغلی و حرفهای معلمان و دستاندرکاران تعلیم و تربیت،در صدر توجه تصمیمگیران عالی قرار گیرد."