خلاصه ماشینی:
"باری، آنچه من آن روز در«سخن»-مجله نخبگان آن زمان-نوشتم، امروز برایم غرور آفرین است(میگویند انسان که جوان است، همیشه به آینده فکر میکند، پیر که میشود به گذشته فکر میکند!)محل شاهد اینجاست:«عالم محقق، استاد حسن حسنزاده آملی از اساتید سرشناس [کذا.
این است آنچه آن روز بر قلم من رفته است]حوزه علمیه قم، همه روزه صبحها، اسفار اربعه فیلسوف بزرگ الهی، صدر المتألهین شیرازی را در مدرسه سعادت، بر بعضی خواص فضلا که تعداد ایشان از ده-دوازده تن در نمیگذرد، درس میگویند.
حرفهای حسابی در این مقاله یا از تقریرات استاد حسنزاده است یا از فرمایشات استاد دیگر من در اسفار، یعنی مرحوم آیت الله حاج آقا یحیی طالقانی که[به اعتقاد من]بهترین شاگرد امام سید روح الله خمینی در دو فن فلسفه و اخلاق(یعنی-نترس، بگو-عرفان!)بود.
». شاید دومین مقاله استاد، در مجله وحید هنوز چاپ نشده بود که ما به معرفی استاد فقیدمان مرحوم حاج آقا یحیی طالقانی، راهی بیروت شدیم."