خلاصه ماشینی:
"پیام تسلیت پائولو کوئلیو،نویسندهء برزیلی، به مناسبت درگذشت فریدون مشیری،شاعر معاصر ترجمهء آرش حجازی تأثیرگذارترین لحظهء سفرم به ایران،لحظهء ورودم به شیراز بود.
در سفرم به ایران،افتخار این را داشتم که در جمع نویسندگان و متفکران ایرانی، با آقای فریدون مشیری آشنا شوم و دست او را بفشارم،و اینک،دریغ،پنج ماه از این برخورد نگذشته است که میشنوم او رفته.
شاعر این عطیه را دارد که روحش را در شعرش میدمد،و از آن پس،کالبدش تنها واسطهای برای تجلی این روح خواهد بود.
اما افسوس،چشمهای مهربان این شاعر بسته شده است،کسیکه در یک لحظه تلاقی نگاههامان،به من امید بخشید که شعر ایران نمرده است و برای شناختن مردم ایران،تنها خواندن آثار شاعران بزرگ و کهن این سرزمین و شگفتانگیز کافی نیست،که شعر هنوز در ایران زنده است،و شاعرانش (به تصویر صفحه مراجعه شود) پائولو کوئیلو و فریدون مشیری هنوز عشق را میآموزند.
مرا در این عشق سهیم بدانید،و در درد وداع با این عاشق."