خلاصه ماشینی:
"هماهنگی برای سازگاری کودکان مسایل موارد بحث روانشناسان کودک شاغل در مدارس و کلینیکها نویسنده:جین کانلی-دانشگاه بنراسکا مترجم:شروین شمالی مقدمه: کودکان در صورتی به بهترین وجه از مزایای درمان برخوردار میشوند که سیستمهای ذی ربط ضمن برقراری روابط آگاهانه و مشارکت با یکدیگر،نیاز آنان به بهداشت روانی را تأمین کنند.
حال این پرسش مطرح میشود که ایجاد هماهنگی بین روانشناسان و سیستمهای مسوؤل بدون هیچگونه اختلال در برنامههای درمانی برای کودکان مسألهدار و خانوادههای آنها چگونه امکانپذیر است؟مسایل مورد بحث در این مقاله،عبارتند از:الف- نقش مؤثر برنامههای مدارس در سازگاری دوران کودکی ب-شباهتها و تفاوتهای شیوههای ارزشیابی تشخیص و درمان روانشناسان مدارس و روانشناسان مدارس و درمانگران در قبال یکدیگر و نیز خانوادههای کودکان مسأله دار.
مشکلات نای از ارجاع معلمان غالبا کودک مسأله دار را برای ارزیابی اختلالات عاطفی به روانشناسان مدرسه ارجاع میدهند و این در صورتی است که کودک چنین رفتارهایی را نشان دهد:صحبت کردن سرکلاس بدون اجازهء معلم،دائما از جای خود بلند شدن،جیغ کشیدن،ایجاد مزاحمت برای دیگران،برهم زدن نظم کلاس درس،سرپیچی از دستورات معلم و بینظمی در انجام تکالیف درسی.
تقریبا تمامی مواردی که به درمانگران کودک ارجاع داده میشود،با روانشناسان مدارس مشترک است و همان مشکلاتی که سبب مراجعه خانوادهها به کلینیک میشود غالبا در مدارس نیز رخ میدهد.
به عنوان مثال؛ طی مراحل روان درمانی کودک،آموزش والدین دارای کودکان مبتلا به بیماری «اوتیسم»(در خودماندگی)و فراهم نمودن زمینههای خاص برای «ملاحظات»روانی-تربیتی تنها درصد کمی از وقت روانشناسان مدارس صرف درمان کودک و یا ارائه خدمات درمانی به خانوادهها میشود."