چکیده:
مقاله حاضر میکوشد، به شبههای که برخی درباره غیرمبارز و غیرانقلابی بودن شهید مطهری مطرح کرده
و میکنند، پاسخ دهد. البته آیتالله مشکینی به آن پاسخ کوتاه و کلی دادهاند، ولی ما بر آنیم پاسخی مفصلتر
بر پایه خاطراتی که از مبارزان برجای مانده است، ارائه دهیم. آیتالله مشکینی در این باره گفتهاند: یکی از
اشکالاتی که بعضیها میگیرند، این است که میگویند ایشان (شهید مطهری) در مبارزات شرکت نکردند، در
صورتی که ایشان از همان اول با آیتالله خمینی هماهنگ و همصدا بودند و روابطشان با ایشان برقرار بود و
کارهای سری میکردند. وقتی که امام در نجف بودند، با ایشان روابط داشتند. وقتی هم که امام در پاریس
بودند، ایشان به دیدن آیت الله خمینی میرفتند. در پانزده خرداد 42 وقتی آیتالله خمینی را بازداشت
کردند، ایشان هم از کسانی بودند که بازداشت شدند.(2)
خلاصه ماشینی:
"چند سال بعد که به مرحوم استاد مطهری اصرار کرده بودند که یک درس در آنجا برقرار کند، ایشان با امام مشورت کرد و از امام اجازه گرفت و پس از کسب اجازه از امام بود که به آنجا رفت والا همین طوری خودش برای تدریس به دارالتبلیغ نرفت؛ یعنی با این که مسأله، آن شدت و حدت خودش را از دست داده بود و جنبه عادی پیدا کرده بود و یک مؤسسهای شده بود برای تربیت مبلغ، ولی باز شهید مطهری در برابر اصرار آنها به تنهایی تصمیم نگرفته بود و از طریق نامه یا پیام با امام مشورت کرده بود.
»(2) 2 ـ علاقهمندی به رهبری: یکی از نزدیکان بیت حضرت امام در نجف اشرف میگوید: «بسیاری از افرادی که در رابطه با مسائل ایران، عراق و یا جهان اسلام میخواستند با امام ملاقات و گفتگو کنند و از دیدار ایشان در نجف اشرف واهمه و هراس داشتند - چون شایع بود که منزل امام و رفت و آمدهای افراد در آن جا،تحت مراقبت و کنترل عوامل سفارت ایران و رژیم بعث عراق قرار دارد - با استفاده از ازدحام و شلوغی کربلا و سهلالوصول بودن ملاقات با ایشان، ترجیح میدادند در کربلا با امام دیدار و گفتگو داشته باشند؛ مثلا اولین ملاقات و گفتگوی آیت الله شهید مطهری رحمهالله با معظمله______________________________ 1ـ همان، صص 498 - 489."