چکیده:
محور اصلی رویکرد امنیت ملی و منطقهای اسرائیل که بر آموزههای مجعول مذهبی استوار بود،معطوف به گسترش سرزمین به منظور دستیابی به عمق استراتژیک و البته نیل به«اسرائیل بزرگ»،برای تحقق «وعدههای توراتی»بوده است.هیأت حاکمه اسرائیل پس از نزدیک به شش دهه مجبور و محکوم به درک برخی واقعیتها گردیده است.محور اساسی این نگرش جدید در اسرائیل که همراهی افکار عمومی را نیز با خود دارد، «تأمین امنیت»اسرائیل است؛ولی اینبار نه با گسترش سرزمین و تداوم اشغالگری و سلطه بر فلسطینیها بلکه با عقبنشینی ارضی و تعریف مرز.
خلاصه ماشینی:
"این دین آیینی در جهان معاصر نقش بغرنجی در کشور مصنوع اسرائیل به عهده گرفته است؛به گونهای که از یک طرف، عامل پیوند و همبستگی بخشی از اقشار مذهبی ارتدوکس یهودی است که سنتی میاندیشند و عمل میکنند و از طرف دیگر به صورت عنصر مزاحمی برای اقشار نوگرای سکولار درآمده است که خواهان جامعهای فارغ از دخالت مذهب در حوزههای مربوط به حیات جمعیاند.
دیدگاههای خاخامی،در بین شهرکنشنیان،مبنی بر تداوم حضور آنها و مشروعیت اشغالگری در سرزمینهای عربی،همواره وجود داشته است و همواره مورد دستاویز راست سیاسی در اسرائیل بوده و هرگونه تجدید نظرطلبی فکری و یا خروج از اراضی اشغالی با مقاومت سخت طیف ملی-مذهبی و جنبش شهرکنشینی روبهرو میشده است.
این سؤالات همواره مطرح بوده که آیا موجودیت اسرائیل تنها برای آسایش یهودیان است؟چه وسیله و ابزاری برای احیا هویت یهودی به عنوان یک خواسته تجدید نظرطلبانه وجود داشت؟تا به حال کدام خاخام سابقه حکومت و سیاستمداری داشته است؟اما اینها همه مسائل مطرح نبود،مسائلی وجود داشت که حکایت از وجود دیدگاههای متناقض و متضادی میکرد که تلاش مینمودند یک قطعیت را در قالب دولت اسرائیل بسازند.
تهدید بالقوه برای امنیت اسرائیل،شامل چند مورد زیر است: 1-ایجاد یک ائتلاف ضد اسرائیلی مؤثر در بین اعراب 2-از دست رفتن برتری تکنولوژیکی اسرائیل به خصوص در زمینههای نظامی 3-درگیری همزمان با شورشی داخلی از طرف فلسطینیها و جنگ با محیط پیرامونی 4-تغییر نگاه و رویکرد ایالات متحده در حمایت صرف از سیاستهای دولت یهودی 5-یک حمله هستهای غیر قابل پیشبینی به مراکز جمعیتی مهم اسرائیل."