چکیده:
در سالهای اخیر، افزایش ضریب شهرنشینی، زمینه استقرار نامناسب فضاهای آموزشی را
فراهم کرده است؛برای استقرار مناسب و منطقی اینگونه مکانها، به کارگیری روشهای
علمی، امری ضروری و اجتنابناپذیر شده است.در این مقاله، یک شیوه علمی برای
مکانیابی و احداث فضاهای آموزشی ارائه میشود. در ابتدا یکسری معیارهای علمی
برای انتخاب بهینه فضای آموزشی ارائه میشود؛معیارهایی نظیر معیار سازگاری، شامل
موقعیت مکانی از نظر آلودگی صوتی و هوا یا معیار مطلوبیت، شامل شعاع دسترسی،
امکانات رفتوآمد، شرایط اقلیمی که در انتخاب یک مکان مناسب برای ایجاد فضای
آموزشی، بسیار حایز اهمیت هستند، تعریف شده و سپس بر اساس این معیارها به هر مکان
بالقوه برای احداث فضای آموزش با استفاده از جداولی، یک امتیاز کارشناسی تخصیص داده
میشود؛با استفاده از معیارهای مذکور و مدلهای برنامهریزی عدد صحیح الگویی متشکل
از چندین گام برای مکانیابی فضاهای آموزشی توسعه داده شده است که در این مقاله به
آن پرداخته میشود.در پایان، با لحاظ محدودیتهای واقعی بیشتری در مدل ریاضی اولیه
نیز یک مدل برنامهریزی عدد صحیح توسعه یافتهای، ارائه شده است.
خلاصه ماشینی:
"در ابتدا یکسری معیارهای علمی برای انتخاب بهینه فضای آموزشی ارائه میشود؛معیارهایی نظیر معیار سازگاری، شامل موقعیت مکانی از نظر آلودگی صوتی و هوا یا معیار مطلوبیت، شامل شعاع دسترسی، امکانات رفتوآمد، شرایط اقلیمی که در انتخاب یک مکان مناسب برای ایجاد فضای آموزشی، بسیار حایز اهمیت هستند، تعریف شده و سپس بر اساس این معیارها به هر مکان بالقوه برای احداث فضای آموزش با استفاده از جداولی، یک امتیاز کارشناسی تخصیص داده میشود؛با استفاده از معیارهای مذکور و مدلهای برنامهریزی عدد صحیح الگویی متشکل از چندین گام برای مکانیابی فضاهای آموزشی توسعه داده شده است که در این مقاله به آن پرداخته میشود.
در این مدل فرضها و پارامترهای بیشتری که در عالم واقعیت، بر تصمیمگیری مؤثر هستند، در نظر گرفته میشوند؛اول اینکه، با توجه به قابلیت دسترسی، امنیت و زمان مورد نیاز برای رفت و (به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل 3 نمودار جریان الگوی مکانیابی فضاهای آموزشی برگشت از منزل به فضای آموزشی در عمل تمایل بر انتخاب نزدیکترین فضای آموزشی مناسب است؛بدینترتیب میتوان یک منطقه بزرگ را به مناطق کوچکتر آموزشی تقسیمبندی کرد؛از طرف دیگ، با توجه به مسایل فرهنگی جامعه ایرانی سعی میشود که فضاهای آموزشی دخترانه و پسرانه تا حد امکان در مجاورت یکدیگر قرار نگیرند.
در این مطالعه، همچنین طرح ماتریس تقلیل یافته، باعث میشود به نحو مطلوب و سادهای محدودیتهای رعایت حداقل فاصله بین دو مکان آموزشی رعایت گردد؛در انتها نیز با توجه به شرایط خاص فرهنگی جامعه ایران یک مدل ریاضی با در نظر گرفتن نوع فضای آموزشی محدودیت حداقل فاصله بین فضاهای آموزشی دخترانه و پسرانه پوشش تقاضای هر منطقه توسعه داده شده است."