چکیده:
داستان فرشتهای به نام فطرس و کوتاهی او در انجام فرمانی از فرمانهای الهی و افتادن بالهایش و سپس توسل وی به امام حسین(ع) در روزهای آغازین ولادت آن حضرت(ع) و بخشودگی و بهبودی او از قضایای معروفی است که با شبهاتی عقلی و کلامی مورد نقد و انکار قرار گرفته است، این نوشتار، در پژوهشی کلامی ـ حدیثی، به این نتیجه میرسد که نصوص مشتمل بر این قضیه با عصمت فرشتگان و تجرد نسبی آنان منافاتی نداشته، از اعتبار سندی لازم نیز برخوردار هستند.
خلاصه ماشینی:
"چکیده: داستان فرشتهای به نام فطرس و کوتاهی او در انجام فرمانی از فرمانهای الهی و افتادن بالهایش و سپس توسل وی به امام حسین(ع) در روزهای آغازین ولادت آن حضرت(ع) و بخشودگی و بهبودی او از قضایای معروفی است که با شبهاتی عقلی و کلامی مورد نقد و انکار قرار گرفته است، این نوشتار، در پژوهشی کلامی ـ حدیثی، به این نتیجه میرسد که نصوص مشتمل بر این قضیه با عصمت فرشتگان و تجرد نسبی آنان منافاتی نداشته، از اعتبار سندی لازم نیز برخوردار هستند.
گرچه آیات و روایاتی که در ظاهر بدوی خود نوعی گناه را به معصومان(ع) نسبت میدهند با دلایل عقلی و نقلی عصمت آنان تنافی ظاهری دارند، اما این تنافی با حمل آنها بر «گناهان منزلتی » به سهولت قابل دفع است؛ زیرا با عصمت از گناهان عادی منافاتی ندارد؛ چه اینکه گناهان عادی موجب استحقاق عذاب اخروی میگردند، حال آن که گناهان منزلتی مایه نوعی کاستی در بهرهمندی از بخشی از عنایات ویژه الهی و یا حد اکثر، ابتلای به برخی از گرفتاریها در دنیا خواهد بود.
روایت المزار الکبیر، این کتاب علاوه بر آنکه با گواهی مصنف کتاب نسبت به اعتبار روایات و وثاقت راویان خود، از مصادر توثیق عام است، تعبیر: «خرج الی القاسم بن العلاء الهمدانی وکیل أبی محمد(ع)» حاکی از آن است که خروج این دعا از ناحیه امام عسکری(ع) به دست یکی از وکلای آن حضرت امری محرز برای مصنف است."