چکیده:
یکی از ارکان عقیده به اسلام، مساله عصمت انبیا (ع) است. این بحث، همواره در طول
تاریخ محل بحث و گفت و گو بوده است; قلههای رفیع انسانیت و اسوههای بشریت، همیشه
مورد عیبجویی واقع شدهاند; کسانی که توان صعود به این قله بلند را ندارند، سعی در به
زیر کشیدن کواکب نورانی آسمان خلقت داشتهاند. در اهمیت این بحث، همین کافی
است که بدانیم بدون اثبات عصمت انبیا (ع) ، در سلسله عقاید دینی گسستی پیدا
میشود که قابل پیوند نیست. اگر پیامبران را دستخوش لغزش، خطا و عصیان بدانیم، دیگر نه به کتب آسمانی
اعتمادی هست و نه به رشته اتصال بین خالق و مخلوق، و نه گفتار و کردار آنان
میتواند مایه هدایتشود. احتمال خطا و گناه - هر چند ضعیف باشد - ویرانگر است، چه
رسد به تحقق آن و علم بدان. در چنین صورتی هدف آفرینش متحقق نخواهد شد و بشریت ره به
جایی نخواهد برد و ظلمت جهل و گناه و فساد عالم را فرا خواهد گرفت. بنابراین،
ما برای اثبات حقانیت ادیان توحیدی و تعالیم پیامبران و کتب آسمانی، نیاز
به واسطههایی مطمئن داریم که در معرض عصیان و خطا نباشند تا به این وسیله، رشته
اتصال بین معبود و عابد محقق شود و از اینجاست که ضرورت و اهمیتبحث عصمت در
میان عقاید دینی رخ مینماید.
خلاصه ماشینی:
"در بحث ضرورت بعثت انبیاعلیهم السلام، لزوم وحی به عنوان راه دیگری برای دستیابی بشر به شناختهای لازم و جبران نارسایی و نقص حس و عقل انسان به اثبات رسیده است، ولی با توجه به اینکه افراد عادی انسان، مستقیما از این وسیله شناختبهرهمند نمیشوند و استعداد و لیاقت دریافت وحی الهی را ندارند و ناگزیر پیام الهی باید به وسیله افرادی برگزیده - یعنی پیامبرانعلیهم السلام - به ایشان ابلاغ شود، چه ضمانتی برای صحت چنین پیامی وجود دارد؟ از کجا میتوان مطمئن شد که شخص پیامبر وحی الهی را درست دریافت کرده و آن را درستبه مردم رسانده است؟ همچنین اگر واسطهای بین خدا و پیامبر وجود داشته، آیا او نیز رسالتخود را به طور صحیح انجام داده است؟ راه وحی در صورتی کارایی لازم را دارد که از مرحله صدور از علم مطلق خداوند متعال تا مرحله وصول به مردم، از هرگونه تحریف و دستبرد عمدی و سهوی مصون باشد، وگرنه با وجود احتمال سهو و نسیان در واسطه یا وسایط یا تصرف عمدی در مفاد آن، باب احتمال خطا و نادرستی در پیامی که به مردم میرسد، باز میشود و موجب سلب اعتماد از آن و نیز پایمال شدن هدف رسالت و بعثت انبیاعلیهم السلام - که رساندن بشر به کمال نهایی است - میشود."