خلاصه ماشینی:
"آیا آثار و پی آمدهای بهداشتی با مفاهیمی نظیر گذشت (Worthington, 1998), خدمت داوطلبانه و نوع دوستی, (Luks & Payne, 1992; Oman, Thoresen & McMahon, 1999) همدلی (Dossey, 1993) یا امیدواری (Barnum, Synder, Rapoff, Mani & Thompson, 1998, Snyder, Cheavens & Michael, 1999) ارتباطی دارند؟ برخی از این مفاهیم, کانون بررسی های قابل توجهی در زمینه روان شناسی و جامعه شناسی (برای مثال, Botson, 1998) بوده اند که آثار ارزش مند قابل استفاده ای فراهم می سازند, اما ارتباطشان با بهداشت به تازگی مورد مداقه قرار گرفته است.
بررسی های جمعیت محور با افراد عمدتا سالم حاکی از این است که اعمال و رفتارهای بهداشتی تنها بخشی از روابط بین برآیندهای سلامت (مثل مرگ و میر) و التزام دینی عمومی را تبیین می کنند (Hummer, Rogers, Nam, & Ellison, 1999; Strawbridge et al.
به علاوه, روان شناسی مربوط به مکتوبات دینی, الگوهای نظری متعددی در بر دارد که پژوهش های علوم اجتماعی را طی چندین دهه, به بار آورده است, پژوهش هایی که درخور توجه محققان سلامت اند (برای مثال, models of intrinsic and quest orientations; Allport & Ross, 1967; Batson & Schoenrade, 1991).
آیا نشر توصیه های دینی درخور کار پزشکان یا دیگر مسئولان بهداشتی است؟ سلایق و آرا و نظرهای بیماران و متخصصان بالینی کدام اند؟ این که آیا تدین و معنویت را باید با درمان درهم آمیخت و چگونه, خود موضوع آثار مکتوب سریعا رو به رشد در این زمینه است (برای مثال, Kelly, 1995; Miller, 1999; Richards & Bergin, 2000; Shafranske, 1996)."