چکیده:
لیپمن را سرآغاز فلسفه برای کودکان می دانند. نوآوری وی در اساس، تحولی در شیوه
آموزش و پرورش بوده است. فلسفه برای کودکان در مفهوم سازی لیپمن برنامه ای برای
افزایش مهارت تفکر نقاد و خلاق در درک مسایل فلسفی نزد کودکان است. این برنامه سه
مقوم اساسی دارد: خود اصلاحگری، حساسیت معقول نسبت به زمینه و داوری بر پایه اعتماد
بر ملاک های عینی. برنی فیر نیز با همان رهیافت و تلقی لیپمن اما با سبکی متفاوت به
فلسفه برای کودکان پرداخت. بررسی مقایسه ای این دو سبک پرتوی در شناخت کاملتر و
تحلیل ژرفتر روی آورد لیپمن است. این مقایسه در تدوین الگوی متناسب با فرهنگ ایرانی
اسلامی در فلسفه برای کودکان نکته آموز است. هر دو سبک یاد شده در سنت باختری فلسفه
بر فلسفه تحلیلی روئیده است.
خلاصه ماشینی:
"آن مارگارت شارپ و رونالد اف رید[27] برنامة لیپمن برای دستیابی به چنین دفی را اینگونه تعریف کرده اند: فلسفه برای کودکان یک روش تفکر مباحثه ای است که با 25 قرن نظرات مختلف و نظام های فکری ارتباط دارد.
تفکر انتقادی غالبا فقط ضمیمه ای برای برنامه های درسی رایج است، اما P4C این نیاز را به رسمیت می شناسد که کودکان باید به گونه ای واقعی با موضوعی که آن را مسأله انگیز یا مبهم می پندارند سر وکار داشته باشند (مصاحبه با مهر نیوز، 2003 ).
به طوری که آن مارگات شارپ و رونالد رید در مقدمة کتاب مطالعه دربارة فلسفه برای کودکان، می گویند: « بین سال های1973 تا 1988م، 6 برنامه به صورت زیر آماده شد: 1ـ الفی[31] برای دو ساله ها، با تمرکز بر فرق گذاشتن، ارتباط دادن و مقایسه کردن در زمینه های مختلف نتایج کلی فلسفی 2ـ پیکسی[32] برای 3و4 ساله ها با تأکید بر دلایل قیاسی 3ـ کیو وگاوس[33] برای همان سنین ولی با تأکید بر مهارت های استدلالی مختلفی که دانش آموزان را برای رسیدن به ماهیت و طبیعت موضوعات آماده می سازد 4ـ لیزا[34] برای سنین 7و 8 سال با تمرکز بر روی بحث های اخلاقی 5ـ سوکی[35] برای 9و 10 ساله ها با مرکزیت قرار دادن بحث های زیبایی شناسی 6ـ مارک[36] برای 11و 12 ساله ها با محور قرار دادن بحث های سیاسی و اجتماعی» (صxiv ).
3- روش برنی فیر خلاقیت ذهن کودکان را افزایش می دهد اما از آنجا که پاسخها بسیار متـنوع می شوند و هرکدام می تواند در وادی کاملا متفاوتی از دیگری بحث کند، عدم انسجام بحثهای ماهوی را ناشی شده و هماهنگ کردن آنها با هر گروه سنی با توجه به بحثهای روانشناسانه غیر ممکن شده و اتفاقا این مسأله اثر بخشی و کارآیی را پایین تر می آورد."