خلاصه ماشینی:
"» دولت اول مشیر السلطنه را مجلس بسردی پذیرفت و از بدو تشکیل مورد علاقه مجلس نبود و همیشه مورد اعتراض نمایندگان قرار میگرفت در موقع معرفی اعضاء کابینه و در پاسخ سئوال امین الضرب که پرسید«آیا رئیس- الوزراء بمیل و اختیار سایر وزراء را انتخاب کرده و مسئولیت اتفاقیه دارند یا خیر؟»در جواب رئیس الوزراء اظهار داشت: «بلی من انتخاب کردهام و هرکدام در کار خود مسئول هستند ولی در مورد مواد مهم تمام ضمانت دارند»ولی آنچه مسلم است اگر رئیس دولت د انتخاب اعضای خود در کابینه اول و تا حدی دوم مخیر بوده در سوم و چهارمی راضی برضای پادشاه وقت و تسلیم سلطان استبداد بوده چنانچه پس از سقوط کابینه دوم مشیر السلطنه در اعلامیهای که منتشر کرد متذکر گردید که«محمد- علیشاه قول داده است اشخاص مفصله زیر را: امیر بهادر جنگ-شاپشال-علی بیک-موقر السلطنه-امین الملک- مفاخر الملک را از دربار تبعید نماید»ولی عملا دو نفر از اشخاص فوق الذکر وارد هیئت دولت شدند و این دولت بدون مجلس با تبعیت کامل از نظرات شاه بحکومت مطلقه خود ادامه میداد تا اینکه محمد علیشاه در 8 ربیع الثانی 1327 مشیر السلطنه را معزول و کامران میرزا نایب السلطنه عم خود را وزیر جنگ و صدراعظم نمود ولی دریافت که تب مشروطهخواهی در مردم باقی مانده و خواست که بجلب رضایت دو سفارت فخیمه بپردازد و برای این کار ناصر الملک را بزمامداری دعوت کرد و کامران میرزا هم کنار رفت که البته ناصر الملک بایران نیامد و میرزا جواد خان سعد الدوله گرداننده امور بود که تهران بدست مجاهدین فتح گردید."