تراش الماس (شعر) ادب و هنر

"که خوش بتازد و،آتش جهد ز نعل سمندش‌ چو گوی سینه،به چوگان دست پرعطش افتد گز از میانه نخیزد حجاب جامه،درندش‌ ز شور بوسه،چو سوزاندم به آتش دندان‌ بجان خرد،دل شوریده،نوش و ناز گزندش‌ برهنه،در بر من خفت و،شادمانه برآمد کجاست آنکه دهد،زین گناه هر شبه،پندش‌ میان ساق و کمر،نکته‌هاست،تا چه گشاید!"