خلاصه ماشینی:
"وی در ادامه به چرایی این سه مطلب اشاره نموده و مدعی این نکته، خردستیز بودن یک حکم یا فتوی به خاطر این است که، آن حکم یا فتوی با هنجارهای عقلانیت نظری یا عملی ناسازگار است؛ اما برهان عقلی نشان می‌دهد که وجود احکام خردستیز در «شریعت در لوح محفوظ» محال است و ساحت مقدس خداوند از جعل و صدور چنین احکامی منزه است.
نویسنده در ادامه مفروضات عقلانیت فقهی را با عقلانیت عرفی مقایسه کرده و معتقد است، عقلانیت فقهی می‌گوید: خداوند حکیم است و شریعت در لوح محفوظ، فاقد احکام خردستیز می‌باشد و پیدایش احکام خردستیز در متون دینی محال نیست اما به استناد ظن به خردستیز بودن یک حکم، نمی‌توان از متن دینی حاوی آن حکم دست برداشت و بدان عمل نکرد، یعنی متون دینی تنها در صورتی اعتبار خود را از دست می‌دهند که، ما به خردستیز بودن آنها، قطع یقین داشته باشیم."
(
, 
, 
)
