چکیده:
سیطره صهیونیسم بر رسانه های فراگیر جهان، امروزه دیگر امری انکارناپذیر است. اهدافی را که «راشورون»، خاخام یهودی، در سال 1869 در سخنرانی خود در شهر «پراگ» مبنی بر الزام سیطره کامل یهود بر رسانه های جمعی اعلام کرده بود، اکنون محقق شده است. «راشورون» معتقد بود که پس از طلا، دستگاه های خبررسانی به ویژه مطبوعات ـــ که در آن زمان مهم ترین ابزار اطلاع رسانی در دنیا محسوب می شد ــ دومین ابزار صهیونیست برای استیلا بر جهان است؛ بنابراین از همان آغاز با برنامه ریزی های دقیق، حساب شده و صرف هزینه های کلان، تلاش بی وقفه ای را برای به دست گرفتن جریان های اصلی خبررسانی و مطبوعات در سرتاسر دنیا آغاز کردند.
خلاصه ماشینی:
"از اینرو دولت صهیونیستی در ترغیب یهودیان به فلسطین هرگز نتوانسته است بر یک محور مشترک تبلیغ کند؛ زیرا گروههای یهودی پراکنده در دنیا، تفاوتهای بسیار فاحش با یکدیگر دارند؛ اما آنچه امروز در فلسطین اشغالی میگذرد، دولتی متشکل از قومهای پراکنده و پارهپاره است که حتی برخی از آنها تا قبل از ورود به اسرائیل از کتاب تورات بیخبر یا فقط رسومات جغرافیایی محل اقامت خود را آموخته بودند؛ البته دولت صهیونیستی اسرائیل تلاش بسیاری در جهت احیای وحدت و انسجام انجام دادهاست؛ اما این تلاشها در بسیاری از عوامل خود، حتی از آموزههای مذهبی یهود دور بوده و در قالبهای سکولار غربی انجام میشود.
آیا دولت اسرائیل در احیای ملت واحد یهود موفق بوده است؟ آیا اختلافات قومی بسیار شدید موجود در جهان میان یهودیان در دولت اسرائیل از بین رفته است؟ آیا همچنان بیشتر یهودیان در اسرائیل به سر میبرند؟ یا بیشتر جمعیت یهودیان در آمریکا و … ساکن هستند؟ آنچه در این مقاله مورد دقت است، بررسی اختلافات قومی میان یهودیان پس از دولت سلیمان و در عصر حاضر است؛ اختلافات عمیقی که حتی کوچکترین شباهتی میان برخی از اقوام یهودی مشاهده نمیشود و این اختلافات در احزاب اسرائیل نمودار شده و موجب برتری قومی برخی اقوام مهاجر در اسرائیل در مقایسه با دیگر اقوام مهاجر شده است اگرچه شعار احیای ملت یهود در پرتو شوکت سلیمانی و احیای تورات معنا مییابد؛ ولی احزاب متشکل از اقوام مختلف یهودی که تحت نفوذ چند کلانسرمایهدار یهودی قرار دارند، با فاصلهگیری از تورات به سوی آداب غربی مانند دولتهای سکولار حرکت میکنند."