خلاصه ماشینی:
"برای رد این نظر میگوئیم که اگر ما با یک دید کاربردی به مسألهء قواعد نگاه کنیم،این سؤال مطرح میشود که از لحاظ استعمال چه فرقی میان مصدر مجرد و مزید وجود دارد؟آیا همان کاربردی که مصادر مجرد دارند،مصادر مزید ندارند؟مگر نه این است که مثلا در باب تمییز میگوئیم که تمییز غالبا جامد و نکره است،اگر اینگونه باشد،چه فرقی-از لحاظ تمییز -میان این دو جمله وجود دارد: -هو اکثر منی علما.
15-تجزیه اسم موصول(به عنوان مثال«ما»و«الذی») اینگونه است: ما:اسم-موصول العام-معرفة-مبنی علی السکون الذی:اسم-موصول الخاص-للمفرد المذکر-معرفة- مبنی علی السکون 16-برای اسمهای شرط(مثلا إذا)در هنگام تجزیه میگوئیم: إذا:اسم شرط(من اسماء دائم الاضافة)-نکرة-مبنی علی السکون توضیح:تعیین منصرف و غیر منصرف و مقصور و منقوص و صحیح الآخر برای اسم معرب است.
اما اگر با حرف جر،مجرور شوند،در ترکیب آنها را محلا مجرور مینامیم:من أین جئت؟ ولی اگر دارای معنای ظرفی نباشند و مجرور به حرف جر یا اضافه(کتاب من هذا؟)هم نشده باشند،هرگاه جار و مجرور یا ظرف یا فعل لازم یا فعل متعدی با مفعول خود،پس از آنها بیاید،باید آنها را مبتدا و جار و مجرور و جمله فعلیه(در استفهام)یا دو جمله شرط(در شرط)را خبر آنها قرار داد:ما بیدک؟من سافر معک؟من یحضر عندک الزمه.
کلمه«کیف»پیش از فعل،حال یا مفعول مطلق میباشد:کیف جئت؟ولی هرگاه پس از آن اسم معرفه بیاید،«خبر مقدم»و آن اسم معرفه«مبتدای مؤخر»است:کیف حالک؟ و اگر پس از«کیف»فعل ناقص بدون خبر بیاید،در این صورت خبر مقدم برای فعل ناقصند:کیف کنت؟کیف کان؟اسمهای استفهام نیز اگر پس از آنها اسم معرفه بیاید مانند«کیف»در عبارت فوق ترکیب میشود:من انت؟ما هذا؟ 21-برخی از اسماء ظرف با اینکه معرب هستند،اما همیشه منصوب بر ظرفیت میآیند."