چکیده:
بحث از چیستی عرفان، مقدار اعتبار و ارزش معرفتشناختی یافتههای عرفانی، تفاوت تجربه و تعبیر، نسبت عرفان و عقل، زبان عرفانی و رابطه عرفان با دین و اخلاق از موضوعات مورد بحث در این گفتوگو است.
خلاصه ماشینی:
"حداکثر نتیجه مباحث عرفان نظری تشویق به سلوک است وگرنه کسی اگر بارها هم فصوص بخواند، ممکن نیست چیزی از وحدت وجود عرفانی به دست آورد؛ زیرا آن مقام با کشف به دست میآید.
معرفت فلسفی: آینده این تقارب را چگونه میبینید؟ اگر بخواهیم اینها را به هم نزدیکتر کنیم چه مسیری را باید طی کنیم؟ عشاقی: همان طور که قبلا عرض شد، این دو مسیر نه تنها تعارضی ندارند و آنگونه نیست که میان آنها تخالفی غیرقابل جمع باشد، بلکه به لحاظ اینکه موضوع و مسائل مشترکی بین دو علم پدید آمده، این دو حوزه معرفتی به نقاط مشترکی رسیدهاند، و این امر تا جایی پیشرفته که حتی جناب یثربی میفرمایند حکمت متعالیه همان عرفان است؛ و این امر تأییدی است بر اینکه آنها در یک مسیر قرار گرفتهاند.
3. ارتباط حکمت صدرایی با عرفان: آنچه در بیان و اندیشه بسیاری از اندیشمندان و از جمله اساتید حاضر در گفتوگوی مزبور، در مورد ارتباط فلسفه ملاصدرا با عرفان مشهود و معروف میباشد این است که، ملاصدرا بسیاری از مسائل را از عرفا برگرفته و از خود چیزی برای نوآوری ندارد.
4. جایگاه عقل در اندیشه عرفانی: اینکه آقای یثربی بهطور مطلق عقل را از دیدگاه عرفانی فاقد اعتبار معرفتی معرفی کرده است، اشتباه و نادرست است؛ زیرا، عقل خود مرتبهای از مراتب کشف و شهود است و جایگاه معرفت بخشی ذوقی و کشفی در اندیشه عرفانی دارد به گونهای که خود ابن عربی و بزرگان عرفان، تصریح کردهاند که اگر سالکی مرتبه عقل و فرآیند نظری معرفت را طی نکرده باشد، در مراتب بالاتر دچار سوء فهم، سوء کشف و سوء تعبیر میشود."