خلاصه ماشینی:
"چندی پس از انتشار کتاب (مرویات ابی مخنف فی تاریخ الطبری, عصر الخلافة الراشدة) از یحیی بن ابراهیم بن علی الیحیی (ریاض: دارالعاصمة, 1410), که کوشیده تا اعتبار روایات تاریخی ابومخنف شیعه مذهب را از میان ببرد, کتاب حاضر منتشر شده تا با عنوان کردن تأثیر تشیع در تاریخ نویسی اسلامی, راه را برای استناد به منابع موجود برای نشان دادن نادرستی عقائد افراطی وهابیها و اهل حدیث سد کند.
مطالعه این بخش نشان می دهد که مؤلف تا کجا از روش بحث علمی به دور بوده و طریق تعصب پیشه خویش کرده; وی می گوید: در طریق برخی از روایات این باب, راویان شیعی قرار دارند و سپس نمونه هایی را ذکر می کند.
روشن نیست اگر همه اینها را از تسنن منها کنیم, کدام مورخی جز ابن تیمیه که در قرن هشتم هجری می زیسته, سخنش معتبر خواهد بود؟ مورد بعدی خبر ارتداد است که تنها به این که در منابع موجود, برخی روایات از راویان شیعی مثل ابن اسحاق و هشام کلبی آمده اشاره شده است.
ما مکرر اشاره کرده ایم که بسیاری از مورخان علائق شیعی داشته اند, اما از نظر سلفی های حنبلی متعصب هر نوع تاریخنگاری صدر اسلام به جز آنچه سیف بن عمر کذاب نوشته, باید روایتی شیعی به حساب آید, زیرا در بیشتر آنها به تخلفات خلیفه سوم پرداخته شده است.
نویسنده این سطور ممکن است بپذیرد که برخی از روایات تاریخی شیعی نیاز به بررسی بیشتر دارد, اما منابع شیعی یا متمایل به تشیع که مورخانی چون طبری و پیش از وی بلاذری و دیگران به آنها اعتماد کرده اند, منابع منحصر و قابل قبول این دوره است."