چکیده:
نوشتار حاضر درصدد بررسی نقش انصار در جنگهای دوران امیرمؤمنان( است. انصار بعد از رحلت پیامبر( و جریان سقیفه، با اهلبیت( و بنیهاشم در یک جبهه در مقابل ابوبکر و دستگاه خلافت قرار گرفتند. انصار نوعا طرفدار امام علی (بوده، آن حضرت را تعظیم میکردند و آشکارا نام او را برای خلافت بر زبان میآوردند. بسیاری از بزرگان انصار به وصایت حضرت علی( معتقد بودند و برای دستیابی امیرمؤمنان( به خلافت، نقش مهمی را ایفا نمودند. انصار همواره در کنار امیرمؤمنان( بودند و در جنگهای جمل، صفین و نهروان حضور فعال و نقش شایان توجه داشتند. در این مقاله تلاش بر آن است که میزان و چگونگی نقش انصار در این جنگها بررسی و تحلیل شود
خلاصه ماشینی:
"هنگامی که خبر حرکت شورشیان به امام رسید، آن حضرت سهل بن حنیف را به جای خود در مدینه گذاشت، 172 سپس همراه شمار زیادی از اصحاب رسول خدا( و بسیاری از مهاجران و اکثریت قریب به اتفاق انصار و مردم مدینه (طبق نقلی تعداد اصحاب پیامبر( چهار هزار نفر بوده 173 که در میان آنها هشتصد نفر از انصار و چهارصد نفر از کسانی بودند که در بیعت رضوان حضور داشتند) به سرعت به سوی بصره حرکت کردند.
190 بعد از سخنان امام حسن( و عماریاسر، قیس بن سعد انصاری از جای برخاست و پس از حمد و ثنای پروردگار چنین گفت: ای مردم اگر در موضوع خلافت و زمامداری از شورا استقبال کرده و آن را ملاک بگیریم باید بدانیم که علی از تمام مردم از جهت سابقه اسلامی و هجرت با رسول خدا( و دانش، شایستهتر و مناسبتر برای این منصب است.
البته معاویه از همراهی آنان با امیرمؤمنان( بسیار ناراحت بود و به همین دلیل، وی قبل از جنگ، نامههای زیادی به یاران امام، از جمله به قیس بن سعد انصاری، و در زمان جنگ به ابوایوب انصاری نوشت و کوشید تا آنان را به مخالفت، امام وادار کند، 248 اما تلاشهای او سودی نبخشید و جز دو نفر (نعمان بن بشیر و مسلمة بن مخلد) 249 احدی از آنان فریب معاویه را نخوردند و تا آخر از خلافت امیرمؤمنان( دفاع کردند و حامی آن حضرت بودند."