خلاصه ماشینی:
"(ص100, هامش) کوشش پی گیر مؤلف با کاویدن لایه های درونی روایات و قرار دادن هر نقل در چارچوبی که فهم آن را شدنی تر سازد, و نیز انگشت نهادن بر دقایق اخبار و لوازم و مقتضیات آنها که گاه از نظر اهل فن نیز پوشیده می ماند, کتاب الحسین(ع) سماته و سیرته را آکنده از باریک بینی ها و روشنگری ها و نکته سنجی هایی ساخته که یکی پس از دیگری دل و دیده و خرد خواننده را به توجه و تأمل و تعمق بیشتر فرا می خواند; نکته سنجی ها و روشنگری هایی از این شمار: تحلیل رفتار ابوهریره و گمانه زنی در باب انگیزه اش از بازگو کردن پاره ای اخبار (ص28); تأمل در این که چرا پیامبر(ص) بخصوص در مورد گریستن حسین(ع) حساس است و چه پیوندی میان این طفل و (بکاء) می یابد (ص46 و47); تبیین ملازمتی که رسول خدا(ص) میان حب خود و حب حسنین(ع) قرار داده است(ص47 و48); بیان چرایی تأکید پیامبر(ص) بر حب خاندانش, و چرایی فرض بغض حسنین(ع) در احادیثی چون: (…ومن أبغضها فقد أبغضنی) (ص48ـ51); همچنین بیان چرایی مطرح ساختن و فرض ستیز و آشتی با اهل بیت(ع) (ص55 ـ 58); بیان مدلول سیاسی (پایین آمدن از منبر) در احتجاج امام حسین(ع) با عمر (ص69و70); تحلیل جزء به جزء مواجهه و رفتار نافع بن ازرق با امام حسین(ع) (ص82 و83); تبیین ایستار ابوهریره در برابر اهل بیت(ع) (ص87 و88); ایضاح سنجیدگی و حسن انتخاب زمان و مکان در تشکیل گردهمایی بزرگ (منی) (ص105); یادآوری آن که شهادت سیدالشهدا(ع) چگونه خود از (دلایل و شواهد نبوت و امامت)27 به شمار رفته است و می رود (ص145ـ151); تنبیه به تفاوت مهم برخی اخبار همسو در روایت ام سلمه با روایت عایشه و زینب بنت جحش و حتی ام الفضل, دایه امام حسین(ع) (ص152 و153); باریک شدن در شأن فرود آمدن (مالک القطر) و خبر دادن او از شهادت امام حسین(ع) (ص145); گونه شناسی و صنف کاوی یاران امام حسین(ع) در کربلا که به رغم شمار اندکشان, نمودار همه طبقات و گروه های برجسته در جامعه آن روز بودند (ص158ـ160); تأمل در رویه ها و سویه های رخداد عاشورا و فرا نمودن تلائم باطنی در ستیز نمودهای ناساز واقعه ای که هم سرشار از (عظمت و افتخار)ست و هم آکنده از (درد گزاینده و سوز جانکاه) (ص162ـ164); رسواسازی مدعای کسانی که امت را در تعیین سرنوشت سیاسی خود بالغ (به معنای مستقل از امام(ع)) می دانند و از جمله این پندار را در _____________________________ 27."