خلاصه ماشینی:
"طلحه و زبیر و بسیاری دیگر از کسانی که در دوران حکومتخلفاو خصوصا خلیفه سوم به پستها و اموال فراوانی ستیافته بودند وفکر میکردند با کمک به حکومت علی و بیعتبا حضرت به اموالبیشتر و مقامهای بالاتر خواهند رسید، حاضر نبودند به راحتی ازآن بگذرند و به صورتی یک شهروند عادی زندگی کنند، شاید بتوانگفت علیرغم آن که شعار ناکثین خونخواهی عثمان بود، یکی از عللاصلی شورش ناکثین عدم تحمل طرحهای اقتصادی علی(ع)از سویصاحبمنصبان، فرمانداران و سران قبائل بود، زیرا آنها به گونهایبه تبعیض نژادی، گرفتن پولهای کلان و درآمدهای فوقالعاده ازدستگاه خلافت عادت کرده بودند که تصور عدالت علی(ع)هم برایشانمشکل بود، اما وقتی متوجه شدند آنچه حضرت میفرماید، شعارتبلیغاتی برای محکم کردن جای پای خود در حکومت نیست، بلکهمیخواهد واقعا عدالت اقتصادی و اجتماعی را در جامعه عملی کند،به مقابله با آن حضرت پرداختند.
مهرههای اصلی حزب ناکثین زبیر: داماد عایشه و یکی از چهار نفری بود که بعد ازپیامبر(ص)به جای بیعتبا ابوبکر، با علی(ع)بیعت کرد و بر آنوفادار ماند، تا این که بعد از شهادت حضرت فاطمه(س)به همراهعلی(ع)بیعتبا ابوبکر را پذیرفت.
اشکال سوم این حزب آن بود که خودشان از قاتلین عثمان بودند وکمترین اتهام آنها تحریک مردم بر قتل عثمان و زمینهسازی آن بودو از طرفی طلحه و زبیر اولین بیعت کنندگان بودند، بنابراین درمقابل استدلالهای علی(ع)حرفی برای گفتن نداشتند و در نظر بسیاریاز مردم واقعبین و منطقی افرادی عهدشکن و شورشی محسوب میشدند."