خلاصه ماشینی:
"آنکه هرچه علمش افزایش یابد،زهدش نسبت به دنیا افزایش نیابد،جز دور شدن از خدا بهرهای ندارد.
حضرت علی(ع) دنیا و آخرت دو دشمن بیگانه و دو راه متفاوتاند؛پس هرکس دنیا را دوست بدارد و هوادار آن شود،دشمن آخرت گشته و با آن کین ورزیده است.
دنیا و آخرت همچون خاور و باخترند و کسی که میان آن دو در حال رفتن باشد،هرچه به یکی نزدیک شود،از دیگری دور شده است.
به خدا سوگند که دنیا و آخرت همچون دو کفهء یک ترازوست.
امام محمد باقر(ع) دنیا برای به دست آوردن آخرت یاور خوبی است.
به هیچکس سهمی از دنیا داده نمیشود؛ مگر اینکه از بهرهء او در آخرت کاسته شود.
اگر آنچه تو را بس باشد،بینیازت کند، کوچکترین چیز دنیا بینیازت خواهد کرد.
و اگر آنچه تو را بس باشد،بینیازت نکند، همهء دنیا هم بینیازت نخواهد کرد.
امام موسی کاظم(ع) مثل دنیا مار است که در تماس نرم مینماید و در درون خود زهری کشنده دارد."