چکیده:
نویسندهی مقاله با ذکر پنج دلیل زیر مهجور ماندن بیدل را در ایران تبیین کرده است: 1.وجود تعصب ملی و رقابت یا حسادت دیرینه،بین شعرای ایرانی و فارسیگویان هند 2.گرایش آشکار شعرای سبک هندی-از جمله بیدل-به شعر اندیشه به جای شعر انگیزه. 3.دشواری و پیچیدگی بیش از حد پارهای از ابیات بیدل و آشنا نبودن ایرانیان با برخی مضامین شعر وی 4.بیاعتنایی و کملطفی بسیاری از محققان دوران پهلوی،نسبت به شاعران سبک هندی 5.مهجور ماندن زبان فارسی در هندوستان،طی دو قرن اخیر
خلاصه ماشینی:
"نویسندهی مقاله با ذکر پنج دلیل زیر مهجور ماندن بیدل را در ایران تبیین کرده
2. گرایش آشکار شعرای سبک هندی-از جمله بیدل-به شعر اندیشه به جای
5. مهجور ماندن زبان فارسی در هندوستان،طی دو قرن اخیرکلید واژهها:بیدل دهلوی،تقابل
با تأملی در آثار بیدل و جایگاه این شاعر
که شاعران بسیاری به دربار این پادشاهان
شعر سرودن به زبان فارسی سبب کسب
شاعران ایرانی،شعر شعرای هندی را به
و افزونی شعر آنان در برابر شاعران ایرانی،
شاعران هندی این جدال و کشاکش را دامن
حرف آن است که ایرانی و هندی بودن،
این تعصب ملی سبب شده بود که گاهی
خوانده است و شاعران ایرانی را سفارش
این نوع سخن همان است که در
دیوانشان حاکی از این امر است.
است که به شعر و شاعری خود مغرور
گذشتهی شعر فارسی بوده است.
بیت ابروی تو را قافیه تنگ است این جا»
دیگری،خود و شعر خود را میستاید و به
غیر قابل انکار شعر بیدل است.
اشعار این شاعران،-از جمله بیدل-ربط بین
موجود در دیوان این شاعر هندیتبار را
هم در زبان فارسی بیسابقه است.
دشواریهای شعر بیدل ترکیباتی است از
حوصلهی این نوشتار خارج است.
شاعران سبک هندی تمام تلاش خود را
بیان ضعفهای این سبک پرداخته و به این
از شاعران سبک هندی-از جمله بیدل-شده
سرمد،شاعر همعصرش میگوید:سبک هندی گرچه سبکی تازه بود
شده است که شعر شعرای سبک هندی،
باشد،مورد توجه قرار نمیگیرد و این خود
یکی از عوامل مهجور ماندن این شاعر
مهجور ماندن زبان فارسی در
ایرانیان به شعر این شاعر پرکار سبک"