خلاصه ماشینی:
"له تقریرات السید حسین الحسینی) شخصیت مورد اشاره, آیةالله میرزا حبیب الله خویی, شارح معروف نهج البلاغه به نام منهاج البراعه می باشد که در 14جلد به چاپ رسیده و استاد علامه حسن زاده آملی و مرحوم شیخ محمدباقر کمره ای, آن را تکمیل کرده اند.
10 مرحوم استاد محمدتقی دانش پژوه نیز در فهرست کتابخانه مرکزی, مؤلف روح الایمان را سید عبدالغفار حسینی ذکر کرده, در حالی که در عباراتی که از مقدمه کتاب نقل نموده, چنین آمده است: (این گنه کار عبدالغفار تویسرکانی…)11 که دلالتی بر سیادت مؤلف ندارد.
)18 پس صاحب امل, تنها در ذکر نام صحیح مؤلف تفسیر که ملقب به منشی الممالک یا واقعه نویس نیز می باشد, دچار سهو گشته و وی را سید پنداشته; ولی مرحوم علامه طهرانی در طبقات پس از نقل عبارت امل می نویسد: (اقول کشف الآیات العجیب والتفسیر الکبیر کلاهما للمیرزا محمدرضا بن عبدالحسین النصیری فلعل منشی الممالک هو ابی محمد مؤمن الحسینی الامامی.
22 تفسیر مورد اشاره (عین الحقیقه) نام دارد که سال ها قبل همراه رساله دیگر مترجم به نام (لسان الصدق در تفسیر سوره دهر و قدر) با تصحیح حفید وی, حضرت آیةالله سید جواد مدرسی یزدی, ضمیمه کتاب (بینش غرض آفرینش) از تألیفات علامه فاضل هندی(ره) چاپ شده است.
مرحوم مهدوی نیز در تذکره خویش میرزا ابوالقاسم بن محمد ابراهیم رشتی اصفهانی را عنوان کرده و می نویسد: (عالم فاضل ادیب محقق مؤلف کتاب تحفه الناصریه…)24 هم ایشان در جایی دیگر از کتاب خود می نویسد: (ابوالقاسم نائینی اصفهانی از اطباء و پزشکان و مؤلفین بوده و از آثارش کتابی است در معرفت اقسام تب."