خلاصه ماشینی:
"سابقه اعتکاف در ادیان گذشته اعتکاف، مخصوص دین اسلام نیست، بلکه در ادیان الهی دیگر نیز وجود داشته و در اسلام استمرار یافته است، گرچه ممکن است در شرع مقدس اسلام پارهای از خصوصیات و احکام و شرایط آن تغییر یافته باشد.
همهساله خیل عظیم مسلمانان که بخش قابل توجهی از آنان را جوانان تشکیل میدهند، از سراسر جهان به سوی مسجدالحرام میشتابند و در کنار خانه خدا معتکف میشوند و حتی بسیاری از زائران خانه خدا به منظور دستیابی به فضیلت اعتکاف در دهه آخر ماه رمضان، این ایام پربرکت را برای انجام عمره مفرده برمیگزینند.
پس هرگاه روزهگرفتن صحیح باشد، اعتکاف نیز صحیح است؛ ولی بهترین زمان برای اعتکاف، دهه آخر ماه مبارک رمضان است.
شیخ لطفالله بر این باور بوده که در تمامی مساجد جامع و حتی جماعت، اعتکاف، جایز است؛ ولی درباره روایتی که «امام عادل» را مطرح کرده چنین اظهار میکند که مقصود از امام عادل، اعم از امام معصوم و غیرمعصوم است.
در اینجا ممکن است این پرسش مطرح شود که با توجه به آثار سازنده اعتکاف، آیا بهتر نیست اعتکاف در هر مسجدی را جایز بدانیم تا همگان به آسانی بتوانند از این عبادت بهرهمند شوند؟ در پاسخ باید گفت که عبادتهای دینی، کاملا توقیفی هستند؛ بدین معنی که شرایط و احکام آن را باید از متون اسلامی و دستورهای شرعی اخذ کرد.
مقابله با تهاجم فرهنگ بیگانه از برکات ضمنی اعتکاف است در فرهنگ اسلامی رویآوردن به اعتکاف، علاوه بر بهرهبرداری از فیض معنوی آن، جهاد مقدس نیز شمرده میشود؛ زیرا این مراسم عبادی-معنوی، نقش بسیار مهمی در تهذیب نفس و جهاد اکبر دارد."