خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) میگوییم،یکی از تعالیم بزرگ و قطعی و صریحی که از مواضع گوناگون قرآن بدست میآید این است که:«پیامبران در برابر تبلیغ رسالت و آموزش و هدایت مردم از کسی اجر و مزد نخواستهاند و همواره بر این مساله اساسی تاکید ورزیدهاند که از کسی مزد و پاداش نمیخواهند و مز و پاداش آنان فقط با خدای متعال است»: در سوره مبارکه هود میخوانیم که نوح(ع)به قوم خویش فرمود: «و یا قوم لا اسئلکم علیه مالا ان اجری الا علی الله...
با تدبر و اندیشه در این آیات صریح،درمییابیم که سنت الهی و سیره همه پیامبران آن است که در برابر ابلاغ رسالت و در ازای هدایت مردم،هیچ مال و مزد و پاداشی از کسی نخواسته و نمیخواهند و پیامبر(ص)نیز از جانب خدای متعال مامور بوده است که این ویژگی را به مردم ابلاغ کند،و قرآن صریحا این مال و مزد و منفعتخواهی را هم نهی و هم از پیامبر مکرم اسلام(ص)نفی میفرماید؛اینک جای«تدبر»و تعقلی ظریف و برتر است که چرا با این مخالفت اکیدا خدا و پیامبران و پیامبر عزیز اسلام(ص)از درخواست اجر و مزد مالی و مادی و منافع شخصی،در سوره شوری خداوند به پیامبر(ص)فرمان میدهد که«اجر و مزد خاصی»را از مردم مطالبه کند؟!: «قل لا اسئلکم علیه اجرا الا الموده فی القربی،و من یقترف حسنه نزد له فیها حسنا ان الله غفور شکور ."