خلاصه ماشینی:
"چنانچه در این سوره مبارکه از ابتدا به ذکر اوصاف معبود حقیقی آنافآنا بنده،قلب خود را متوجه محضر قرب پروردگار ساخته تا به مرتبهای که از غایت توجه موصوف غایب را حاضر دانسته،از غیب عدول به خطاب و به لسان عجز و مسکنت اعتراف نماید به اینکه تو را عبادت کنیم و تو را یاری جوییم.
و چون تخلیص عبادت و تخصیص استعانت به او-سبحانه-موجب انقطاع از ماسوای و توجه تام است به حضرت مولی،و آن باعث استجابت جمیع دعوات است؛از این جهت آن را توطئه طلب سرمایه سعادت و دوام هدایت بندگان ساخته،در عقب آن فرماید که بگویید از روی نیاز:ای ذاتی که عبادت مخصوص است به تو و استعانت روانیست به غیر ذات یگانه تو."