خلاصه ماشینی:
"نمونههایی دیگر از مراسم شیعیان هند در دهه محرم 1-بند محنت زنان هندی از پنجم تا دهم محرم،بندهایی به رنگهای سرخ و سبز به گردن میبندند و همینطور مفتولهای سربی رنگ به مچ پاهایشان میبندند که این یادآور ریسمانها و زنجیرهایی است که به پای اسرای دشت کربلا بسته شده بود.
روز دهم محرم هنگام برگزاری این مراسم داراگاه،پنجه و شبیه عمامهء امام حسین(ع)را در کوچه و بازار میچرخانند و هزاران نفر در این راهپیمایی شرکت میکنند.
تظاهرکنندگان در دسته بزرگی که بالغ بر هزار مرد و نوجوان بود بر سر زنان نوحه میخواندند و گریه میکردند پست سر آنها دستهء مردان سفیدپوش که بعضیهایشان شمشیر و بعضی دیگر زنجیرهای سنگین آهنی داشتند و همگی به طور منظم و هماهنگ فریاد میزدند«یا حسین»«واحسین»در حرکت بودند و در فاصله میان این دو ردیف، چند نفر راه میرفتند و مصیبت حسن و حسین(ع)را به صدای بلند میخواندند.
خانوادههای مذهبی که از امکانات برخوردار هستند برای امام احسان میدهند و در خانهها مراسم مرثیهخوانی برگزار میکنند در نتیجه احترام به نسل حضرت علی بدون در نظر گرفتن گذشت قرنها و تغییرات اساسی در فرهنگ و تحصیلات مردم هنوز هم استفاده از اساسی نظیر علی،حسن،علی اکبر،علمدار عباس،علی عباس،ذوالفقار،فاطمه،زینب،زهرا و سکینه برای کودکان متولد شده در ماه محرم ادامه دارد.
از سال 5481 تا 7191 میلادی تعداد زیادی هندی به عنوان کارگر روزمزد به کارائیب منتقل شدند و همین افراد بودند که مراسم محرم را با خود به این محل آوردند و بعدها مراسم ماه محرم که در کارائیب به نام هوسه Hosay) -حسین)نامیده میشود در واقع به نشانه اتحاد بین این کارگران مهاجر و نوعی سرکشی علیه حکومت مستعمراتی تبدیل گردید و تا امروز همین مراسم،هندیهای جزیره ترینیداد واقع در کارائیب را با سرزمین اصلیشان یعنی هند مرتبط میسازد."