چکیده:
استاد ذبیح الله صاحبکاری به سال 1303 در قریه دولت آباد تربت حیدریه چشم به جهان گشود و در دامان پدر و مادری فرهیخته پرورش یافت.در اوان جوانی برای تحصیل علوم دینی به حوزه مشهد مقدس پیوست و دیری نگذشت که در جنب و جوار تحصیل علوم دینی به تدریس در مدارس همت گماشت و رسما به جرگه معلمان پیوست.خوشخویی و تواضع به همراه سخن دلنشین از او چهرهای ساخته است که امروز از محبوبترین چهرههای علمی و ادبی خراسان محسوب میشود مؤسسه پژوهش و مطالعات عاشورا از سال 1372 با دعوت بکار،ایشان را از اعضای ثابت شورای پژوهشی خود قرار داد و انجام پروژه بزرگ «تصحیح و تنقیح عرفات العاشقین و عرصات العارفین بزرگترین تذکره ادب فارسی»را بر عهده ایشان نهاد.در سال 1373 با تاءسیس پژوهشکده ادبیات و هنر عاشورا-از دفاتر اقماری مؤسسه-بعنوان ریاست شورای پژوهشی به انجام وظیفه پرداخت و حاصل تلاش جانبی ایشان تصحیح و تاءلیف کتب و مقالاتی است که«سیری در مرثیههای عاشورایی»یکی از آنان محسوب میشود.گفتگوی ذیل حاصل تاءملی بر چند و چون همین کتاب است.
خلاصه ماشینی:
"جناب استاد به عنوان اولین سؤال بفرمایید:اولین مرثیه سرایان عاشورایی در ادب عرب و ایران چه کسانی بودند؟ حقیقت این است که مرثیهسرایی برای سرور شهیدان امام ابی عبد الله الحسین(ع)و یاران آن بزرگوار از خود عاشورا و صحنه کربلا آغاز گردید.
آقای صاحبکاری!شعرای فارسی زبان در مرثیهسرایی تا چه حدی تحت تاءثیر شعرای عرب قرار گرفتهاند؟ -ببینید،بطور کلی در دوره اموی و عباسی سرودن مرثیه توسط دوستداران خاندان پیامبر(ص)و شیعیان اهل بیت رسالت -علیهم السلام-مثل کمیت و دعبل و دیگران و دیگران برای ایجاد احساسات رقیق قلبی نبود.
پس بطور کلی باید بگویم که اگرچه فاجعه عاشورا از حیث تعداد شهیدان و زمان وقوع بسیار محدود است یعنی در این فاجعه میبینید که هفتاد و دو یا حداکثر یکصد و پنجاه نفر انسان رشید و آزاده در مدت زمانی محدود به مقابله با ایادی ستم و بدعت برخواستند و جان دادند و از جانان نگذشتند اما تاءثیر عاشورا به راستی در تاریخ بشری بینظیر و حیرتانگیز است."