خلاصه ماشینی:
"و ابن حجر عسقلانی نیز در لسان المیزان(ج 3 ص 404-504)فصلی راجع به شرح احوال صاحب ترجمه مذکور داشته از قرار ذیل:«عبد الرحمن بن احمد بن الحسین بن احمد بن ابراهیم بن الفضل بن شجاع بن هاشم ابو محمد خزاعی نیشابوری حافظ،از عناد نسفی51و ابن المعتدی و ابن النقور61 سماع نمود و به شام و حجاز و خراسان مسافرت کرد و عمر بن ابراهیم زیدی و احمد بن عبد الوهاب صیرفی و غیر ایشان از او روایت کردهاند،ابن سمعانی گوید عدهای از مجالس املای او را در ری مطالعه نمودم از جمله مجلسی بود در خصوص اسلام ابوطالب،وی بر طریقه شیعه بود ولی بسیار احادیث دانستنی و بدان زیاده از حد شعف داشتی،یحیی بن ابی طی گوید وی یکی از داناترین و بصیرترین مردم بود به حدیث و رجال آن و گوید در مجلس او بیش از سه هزار دوات میبود[یعنی بیش از سه هزار نفر با دولتها برای نوشتن مجالس درس او حاضر میشدهاند]و هرگاه با وی گفتندی فلان حدیث در صحیحین است [یعنی صحیح بخاری و صحیح مسلم]وی گفتی آری در مکسورین71 چنین روایت شده و نیز گفتی به خدا سوگند که اگر مردم انصاف دادندی جز اندکی از احادیث در آن دو کتاب سالم نماندی ابن ابی طی مذکور گوید هیچ حدیثی از احادیث از او نپرسیدندی الا آنکه صحیح آن را از سقیم آن بازشناختی و پیوسته گفتی صد هزار حدیث از حفظ دارم و نیز گفتی اگر مرا اقتدار بودی هر آینه پنجاه هزار حدیث که مردم بدان عمل نمایند ولی آنها را اصلی و صحتی نیست بیفکندمی،ذهبی در تاریخ الاسلام گوید این کلام کسی است که در دل او نسبت به اسلام و مسلمین کینه باشد81صاحب ترجمه در تشیع غلو داشت و در سال چهار صد و چهل و پنج وفات یافت91»و خود مؤلف ما نحن فیه یعنی ابو الفتوح رازی مکرر در تضاعیف تفسیر حاضر از این مفید نیشابوری نام برده و از بعضی تألیفات وی مطالبی نقل کرده است از جمله در جلد اول ص 243 و جلد دوم ص 391 و جلد پنجم ص 213."