دو قطعه هم - مجله ارمغان ادب و هنر

"اینک نمونهء از اشعار او است. غزل از بس گرفته بر دل زارم زمانه تنک‌ بر آتش دلم شده راه زبانه تنک‌ از بس خدنک محنت و غم در دلم نشست‌ بر تیر غمزه‌اش شده جای نشانه تنک‌ هر گوشه دلم شده جای هزار غم‌ زانسانکه جای فکر بود در میانه تنک‌ شد سینه‌ام زناله بمرغ نفس قفس‌ بر چشم گشت ز اشک روان چشم خانه تنک‌ دل‌تنگتر ز حلقه گیسوی دلبر است‌ یا آنکه هست در شکنش جای شانه تنک‌ روزم شده ز ناله جانسوز همچو شب‌ شب چون قفس بمن شده زاه شبانه تنک‌ بس دل ز هجر گل بفغان شد چو عندلیب‌ گردیده است نای گلو بر ترانه تنک‌ سودائی ار چه قافه تنک است و دل ملول‌ بر ختم شعر نیست طریق زمانه تنک دو قطعه هم راحت و عشرت و فراغت دل‌ نشود جمع با جهانداری‌ روغن کنجد ار ببینی صاف‌ یاد آور ز سنک عصاری‌ بپای هربت سیمین فرومیاور سر بود که روش بود خوب و خوش بد باشد برنک سبز قبای جهان مشو مفتون‌ که رنگش ار چه بود خوب بوش بد باشد"