خلاصه ماشینی:
"استاد امینبر آن است که بسیاری از پیروزیهای چنگیز نتیجۀ شرایطی بود کهدشمن سست عنصر و شکست خورده وی یعنی شاه خوارزم برای ویفراهم کرد(ص 81-82)و شواهد تاریخی مربوط به آن را ارائهمیکند(ص 82-83) امین در فصل بعدی کتاب به مناسبت پناهندگی خواجهنصیر الدین طوسی به قلاع اسماعیلیه و سپس راه یافتن وی از اینطریق به رکاب هولاکو،به توضیح چگونگی تکوین فرقۀ اسماعیلیه،فاطمیان و انشعابات درونی آنها میپردازد.
استاد امین با استناد به کتابالحوادث الجامعه شواهدی ارائه میکند که بر اساس آنها زمام امر سپاهخلیفه اصلا در دست ابن العلقمی نبوده است،بلکه مسئول سپاهنخست شرابی بوده و سپس ایبک دواتدار صغیر،دشمن ابن العلقمیمؤلف الحوادث الجامعه نشان میدهد که زمام سپاه خلیفۀ عباسیپیش از به وزارت رسیدن ابن العلقمی از هم گسیخته بود و این وضعتا آمدن مغولان ادامه یافت(ص 277-278).
استاد امین سپس شاخ و برگ پیداکردن این شیعه را در آثار مورخان بعدی نظیر ابوشامه مقدسی،قطب الدین یونینی،ذهبی،فضل الله شیرازی،ابن شاکر کتبی،تاج الدینسبکی و دیاربکری دنبال میکند و به نقد آن میپردازد و نشانمیدهد که اولا مورخان غیر متعصبی چون عطامک جوینی وعبد الرحمان سنبط بن قنینو صاحب کتاب العسجد المسبوک وابن العبری و ابن الفوطی که معاصر این حوادث بودهاند چیزی در اینباب نگفتهاند(ص 283)و ثانیا اگر سقوط بغداد را به دعوتابن العلقمی از هولاکو منسوب کنیم دیگر فتوحات مغولان در شرق وغرب را باید به چه چیزی منسوب کنیم؟ثالثا سالم ماندن ابن العلقمیدر فتنۀ بغداد و شرکت وی در هیئتی که پس از فتح،ادارۀ عراق رابر عهده گرفتند دلیلی بر شرکت او در توطئهای برای سقوط بغدادنیست زیرا از جمله کسانی که سالم ماندند و در این هیئت اداره عراقشرکت جستند شماری از ارکان دولت عباسی و دوستان خلیفه عباسیبودند(ص 284)."