خلاصه ماشینی:
"افزودن بر این،در متون فارسی میانهی زردشتی نیز گهگاه از پزشکی و درمانبخشی یاد شده و آگاهیهای مختصری در این زمینه آمده است.
bae?s?aza-«آنکه با داد درمان میکند»در یشت سوم که متعلق به اردیبهشت امشاسپند است ذکر شدهاند،با این امشاسپند-که مظهری از راستی و تقدس به شمار میرود و نمایندهی قانون ایزدی و نظم اخلاقی محسوب میشود-پیوندی نمادگونه دارند؛ بدین معنا که مفاهیم«راستی،درستی،نظم» (as?a-) و«داد،قانون، آیین» (da?ta-) که جلوههای اردیبهشت امشاسپند به شمار میروند،در دو ترکیب فوق به کار رفته و دو عبارت فوق در این یشت پیش از سایر درمانبخشان نام برده شدهاند تا جلوههای اردیبهشت امشاسپند را بازنمایانند.
از دیگر سو،سنتها و روایات دینی و ادبی اقوام هند و اروپایی نیز از سه روش درمانی یاد کردهاند که میتوان میان آنها و سه شیوهی متداول که در متون اوستایی و فارسی میانهی زردشتی ذکر شدهاند یعنی درمان به وسیلهی کارد،گیاه و کلام مقدس تا حدی هماهنگی و همسویی یافت.
کمی و زیادی خوراک،اثر فصول سال و شیوهی زیستن از جملهی سببهایی هستند که فساد و تباهی عناصر و نیز عدم اعتدال مزاج تن انسان را درپی خواهند داشت و این در حالی است که همهی این سببها به یک سبب اصلی باز میگردند که تازش اهریمن (e?bgat) است؛به دیگر بیان،در متون فارسی میانه تازش اهریمن سبب همهء سببهایی خوانده شده که بیماری را ایجاد میکنند.
27با در نظر گرفتن مفهوم متن اوستایی و نیز زند وندیداد که دو واژهی فوق عینا در آن به کار رفتهاند، شاید بتوان این دو واژه را نام دو بیماری خاص پنداشت."