چکیده:
ارزشمندی مناجات و نیایش در تعالیم مسیح(ع) موجب شکل گرفتن مجموعه های گرانسنگی از مناجات ها و آموزه هایی در این باره از سوی عارفان مسیحی، شده است. مطالعه و دقت در زوایای پیدا و پنهان این آثار، پرده ازنکات دقیقی برمی دارد که از یک سو، به شناخت بهتر اندیشه ها و تفکرات دنیای مسیحیت یاری می رساند و از دیگر، سوی موقعیت ها و ظرافت هایی در روش سلوک معنوی را که مورد توجه و دقت عارفان مسیحی قرار گرفته، روشن می کند.
خلاصه ماشینی:
"نباید تصور کنیم که این حالت آرامش و سکوت باطنی، سستی و بی حالی یا اتلاف وقت است; به هیچ وجه، برعکس، روح در این وضعیت از همیشه فعال تر و پویاتر است، چرا که ایمان و امید و عشق را تمرین و تجربه می کند; ایمان به این معنا که به پدر، پسر و روح القدس معتقد است و تسلیم خداوندی است که به همان روشنی، همچنان که در ملکوت حاضر است، در درون او حضور یافته است; امید، چرا که اگر امید نداشت بدان که از این رهگذر پروردگار را راضی و خشنود خواهد ساخت، هیچ گاه نمی توانست در این سکوت و آرامش درونی به سر برد و اما فضیلت عشق را نیز بدین گونه نیکوتر تجربه و آزمون می کند، از این حیث که همواره و در همه حال تسلیم و سرسپرده خواست و اراده خداوند است.
آن که می خواهد ظرفی را خالی کند، هیچ نمی کند، جز آن که ظرف را وارونه می کند و بی هیچ زحمت اضافه، ظرف، خود خالی می شود; آنان که ارواح خود را در محضر خداوندگار جاری می سازند نیز چنین می کنند و همه آنچه انجام می دهند بیش از این نیست که به آرامی خم می شوند و نزد پروردگار سر تعظیم فرو می آورند و از رغبت و علاقه روح خویش که به لطف عیسی مسیح به کف آورده اند، تأسی می جویندـ تا بتوانند خود را با او که به مثابه محور و کانون این ارتباط است متحد سازند، و بدین سان به شیوه ای درک ناشدنی همانند آبی پاک و زلال به سوی پروردگار جاری گردند."