چکیده:
در این مطالعه، همگرایی اقتصادی بین منتخبی از کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی (36 کشور) بررسی میشود. براین اساس، فرضیه همگرایی با کمک سه رویکرد همگرایی بتا، همگرایی سیگما، و سری زمانی، آزمون میشود. بهمنظور تخمین مدل مقطعی، از روش حداقل مربعات معمولی و برای بررسی مدل توزیعی، از روش واریانس مقطعی استفاده شده است. آزمون دیکی فولر تعمیم یافته نیز برای تحلیل مدل سری زمانی به کار رفته است. براساس مدل همگرایی بتا، فرضیه همگرایی بین 36 کشور عضو سازمان کنفرانس اسلامی پذیرفته شد. نتایج مدل همگرایی سیگما حاکی از آن است که همگرایی سیگما بین 36 کشور کل نمونه تایید شده است. مدل سری زمانی حاکی از آن است که کشورهای سازمان کنفرانس اسلامی چندین باشگاه همگرایی را تشکیل دادهاند. گروهی از بالا بهسمت میانگین مقطعی همگرایند، درحالیکه از امریکا واگرا شدهاند. گروهی دیگر از پایین به میانگین مقطعی همگرا هستند. گروه سوم از میانگین مقطعی و از درامد ناخالص داخلی سرانه امریکا واگرا شدهاند. این واگرا یی به نوعی حاکی از واقع شدن این کشورها دریک تله فقر است.
In this paper، economic convergence in selected OIC (36 countries) is studied. The convergence hypothesis is tested through three approaches: Beta convergence، Sigma convergence، and time series model. OLS is used for estimating the cross section model and cross variance is used to test the distributive model. For analyzing time series model، we used Augmented Dicky Fuller test. Beta convergence and Sigma convergence are approved by the sample. Analyzing time series model، we found that OIC include several clubs. Some go down and converge to the cross section mean، others go up and converge to the mean، and the third group diverges.
خلاصه ماشینی:
"اگر عوامل مذکور در سطح یکنواخت درامد سرانه بین اقتصادها یکسان باشند، در این صورت تمامی کشورها دارای مسیر رشد متوازن مشترک خواهند بود که در ادبیات اقتصادی به آن فرضیة همگرایی مطلق 1 گفته میشود.
5- دادهها، روش اقتصادسنجی و مروری بر وضعیت اقتصادی کشورهای سازمان کنفرانس اسلامی (5- الف) دادهها از آنجائیکه این پژوهش یک مطالعة بین کشوری است، محدودة مکانی آن شامل 36 کشور عضو سازمان کنفرانس اسلامی است که عبارتند از: الجزایر، بحرین، بنگلادش، بنین، بورکینافاسو، کامرون، چاد، کومور، ساحل عاج، مصر، گابون، گامبیا، گینه بیسائو، گویان، اندونزی، ایران، اردن، مالزی، مالی، موریتانی، مراکش، موزامبیک، نیجر، نیجریه، عمان، پاکستان، عربستان صعودی، سنگال، سیرالئون، سودان، سورینام، جمهوری عربی سوریه، توگو، تونس، ترکیه، امارات متحده عربی.
آنها معتقدند، چون در مدل همگرایی مطلق (، ضریب بتای تخمین زده شدة میانگین وزنی، از نسبت انحرافات نرخهای رشد کشورها از میانگین به انحرافات درامد سرانة اولیه از میانگین است، از این رو در وضعیتی که فقط تعدادی از کشورهای موجود در نمونه به سطح یکنواخت مشترکی همگرا هستند، ممکن است، تخمینی، بین صفر و منفی یک برازش شود، در حالی که کل کشورهای موجود در نمونه همگرا نیستند.
این نتایج حاکی از آن است که در حالت بدون عرض از مبدأ و بدون روند زمانی در سطح یک درصد، میتوان فرضیة وجود ریشة واحد را برای کشورهای بنگلادش، مصر، اندونزی، مالزی، عربستان سعودی، سیرالئون، تونس و امارات متحده عربی، رد کرد.
18- Li, Qing and David, Papell (1999), "Convergence of international output Time series evidence for 16 OECD countries", International Review of Economics and Finance, 8, 267–280."