خلاصه ماشینی:
"تئاترهای آوانگارد پسیانی خارج از فرم تازه شاعرانهاش وسیلهای است برای رهایی کامل روحیه در صحنه؛ و در اصل طغیان خیال و فریاد روح است که به خودش باز میگردد تا محظوراتش را درهم بریزد و این به هم ریختن ارادی نظم اشیاء است که هماهنگی واقعی میان آنها را از میان میبرد تا هماهنگی ناب و نوین خویش را خلق کند.
پسیانی دز این خصوص و در قالب طراحی قطعات نمایشی،پرسشهای بنیادینی پیش میکشد که صورت فرضی سؤال در آنها بدینگونه است:اگر کسی در چنین وضعیتی گرفتار آید،اگر چنین مسألهای بر کسی مترتب شود،اگر چنین موضوعی بر کس تحمیل شود،اگر چنین شرایطی پیش آید،پاسخ به آنها چگونه خواهد بود؟!و در صورت نمادین خود: اگر چنین خوراکی برای کسی طبخ شود، ذائقه او در قبال آنچه پاسخی خواهد داد و اثرات متابولیستی آن بر فیزیولوژی شخص چگونه رخ خواهد نمود؟!پسیانی از خلال قطعات نمایشی و در قالب نشانههای تصویری،مفاهیمی را به ذهن مخاطب میتاباند که همگی تعریف خود را در قبال انسان باز مییابند.
در بحث پدیدارشناسی نمایش«متابولیک»به صورت خاص و در سایر نمایشهای پسیانی بهطور عام،با طرح و بازگشایی مباحثی چون تبارشناسی فرم وتصوی،نگاه سوبژ کتیویته به موضوع یا پدیدهها،شیوه باز گونه طرح واقعیت و زاویه دید خالق نسبت به پرداخت آن،ارجاع ناپذیری اثر به جهان خارج،فرم در موسیقی و افکت و نور،تولید تأثیرات آنی در مخاطب،چگونگی شکلگیری موضوع به صورت حجمهای چندبعدی فشرده و ذهنی،جنبههای آیینی فرامدرن،مکانیسم روایی اثر،معنا در اثر،نوع نگاه خالق به ابزار،عناصر و ادوات صحنهای،آسیبشناسی تماشای نمایش از منظر مخاطب و نقاد و چگونگی شکل مطلوب دیدن،میتوان به بازشناسی سیستم اجرایی تئاترهای پسیانی و تبین کلیت فضای آنها پرداخت."