خلاصه ماشینی:
"تأثیر محرومیت شدید از انگیزه و محبت مادری برای مدت طولانی برای کودک(به ویژه در دوران اولیه کودکی)توسط بیرز و ابرز(1950)مطالعه گردیده است این محققین در مطالعه خود 38 نوجوان را که بین سنین سه هفتگی تا سه سالگی به پرورشگاه سپرده شده بودند و در سنین 16 تا 18 سالگی بیرون آمده بودند،مورد بررسی قرار دادند.
3-خشم(تنبیه)زیاد،بدون محبت (پاداش)-این رابطه نقطه مقابل شکل روابط قبلی است در این حالت اضطراب شدید و مزمن در کودک به وجود میآید، کودک از طرف پدر و مادر احساس طرد شدن میکند و ممکن است حالت بدبینی نسبت به آنان پیدا کند و این حالت به جامعه نیز تعمیم داده شود و کودک محیط زندگی خویش را عامل تمام ناکامیهایش تلقی کند 4-محبت(پاداش)کم،خشم(تنبیه زیاد-در چنین حالتی،کودک در صورت ارتکاب رفتاری که تنبیه نیز همراه دارد احساس گناه میکند و به شدت خود را ملامت مینماید و همیشه آرزو میکند کاش آن رفتار را انجام نمیداد.
این استرسها شامل فقدان عواطف یا عواطف زیاد از طرف والدین،نظم بسیار شدید یا سستی و بیتفاوتی در رفتار نسبت به فرزند(بیقیدی)،بیماریهای جسمانی نقائص عضوی،تغییرات در پایگاه خانوادگی میباشد یک شکل عمده، استرس در دوران کودکی،مسئله جدای از والدین است که در بحث از ساخت خانواده به آن اشاره شد.
یکی از این موارد،جدایی از خانواده در آغاز مدرسه رفتن میباشد جدایی دیگر ممکن است هنگامی باشد که کودک خردسال به اردو یا مدارس شبانهروزی فرستاده میشود جدایی ناشی از مرگ یا طلاق والدین از مواردی است که به عنوان یک عامل استرسزای شدید باید مورد توجه قرار گیرد."