خلاصه ماشینی:
"ثانیابسیاری ازاین مناطق خود مورد ادعای کشورهای دیگر بودند (Cordesman,1984:416) و حتی درصورت پذیرش حق بریتانیا براعمال حاکمیت برامارات صلح کننده هم گسترش این حق به تعیین خطوط مرزی آن با کشورهای دیگر همسایه، غیرموجه است مسأله اختلاف ایران و امارات متحده عربی برسر جزایر سه گانه ابوموسی و تنب بزرگ وکوچک از جمله مهمترین اختلافات مرزی است که در نتیجه اقدام خود سرانه بریتانیا در واگذاری آنها به شیوخ شارجه و رأس الخیمه روی داده است.
خروج بریتانیا: آغاز بحران تصمیم تاریخی 16ژانویه 1968 دولت بریتانیا مبنی برتخلیه نیروهای خود از شرق سوئز ، که شامل منطقه خلیج فارس نیز میشد، تا پایان 1971 تأثیرات درازمدتی را بر روابط حاکم براین مناطق داشت(Ramazani,1979:73).
علاوه بر اینها، مخالفت با ارائه حضور بریتانیا در منطقه میتوانست خط بطلانی بر وابستگی شاه به کشورهای غربی به شمار رود (Alsaud,2003:24)، در کنار همه اینها، نباید فراموش کرد که وقوع کودتای 28 مرداد، بیش از آنکه به سود بریتانیا باشد، به نزدیکی هرچه بیشتر شاه و آمریکا انجامیده بود و در واقع خروج بریتانیا از منطقه، زمینه لازم برای جلب توجه بیشتر آمریکا به منطقه و در نتیجه تعمیق و گسترش اتحاد استراتژیک ایران و آمریکا را به ارمغان آورد.
وحشت این کشورها از گسترش طلبیهای ایدئولوژیک دولت عراق ، در کنار وجود تعارضات حل نشده مرزی میان خود این کشورها از یکسو و با ایران و عراق از سوی دیگر، شرایط سختی را برای این شیخ نشینها ترسیم میکرد که تنها ادامه حضور یک قدرت خارجی حامی – بریتانیا – در منطقه میتوانست آن را از بین ببرد ."