خلاصه ماشینی:
"این آثار مورد استفادۀ دانشمندان بزرگ اسلامی،همچون علی بن عباس مجوسی اهوازی در کتاب کامل الصناعة و محمد بن زکریای رازی در الحاوی و ابن سینا در قانون و ابوریحان بیرونی در الصدینه قرار گرفت و این کتابها منبع مهمی برای تألیفات دانشمندان بزرگ ایرانی که پزشکی را به زبان فارسی برای مردمان این مرز و بوم تألیف کردند،گردید.
دانشمندان اسلامی آنچه را در قرآن و احادیث دربارۀ حفظ صحت و سلامتی و جلوگیری از بیماریها وارد شده بود،گردآوری کردند که از میان مهمترین این مجموعهها میتوانیم از الطب فی الکتاب و السنة از عبد اللطیف بغدادی و الطب النبوی از ذهبی،و الطب النبوی از ابن القیم،و الرحمة فی الطب و الحکمة از سیوطی نام ببریم.
گذشته از مجموعههای طبی مانند کامل الصناعه و حاوی و قانون و هدایة المتعلمین و ذخیرۀ خوارزمشاهی که پیش از این به آنها اشاره شد،پزشکان بزرگ کتابهای مفرد یا تک نامهها دربارۀ بیماریهای گوناگون تألیف کردهاند؛همچون فی المرض المسمی دیابیطا از عبد اللطیف بغدادی،و فی المعده و مداوتها از ابن جزار قیروانی،و الحمیات از تبها اسحق بن سلیمان،و فی المالیخولیا از اسحق بن عمران،و فی الاغذیه از اسحق بن سلیمان،و فی النبض و التفسرة( ادرار)از علی بن رضوان،و العمدة فی الجراحة از ابن القف،و عشر مقالات فی العین از حنین بن اسحق.
در این کتابها تأکید شده است که پزشکان در نگاهداشت شرافت پزشکی و نفروختن آن به مال و جاه دنیا باید بقراط را اسوه و پیشوای خود قرار دهند که پادشاهی صد هزار دینار برای او فرستاد که یونان را ترک کند و به سرزمین آن پادشاه بیاید و وعده داد که صدهزار دینار دیگر به او تسلیم خواهد کرد."