خلاصه ماشینی:
"در این بین، گروهها و دستههای دیگری نیز وجود داشتند که عقاید آنان به گونه رسمی شناخته شده نبود و بهتر است از آنها به اسم «هوادار و هواخواه» نامبرده شود؛ گروههایی چون: امویان و ناصبیها (2) که هواداران معاویه و یا عثمانی مسلکهایی که امیر المؤمنین علیهالسلام را قاتل عثمان میانگاشتند و از امویها و عثمانیها طرفداری مینمودند.
(2) آغاز تحرکات سیاسی کوفه امام حسین علیهالسلام در دوران خلافت معاویه، سالیان سال شیعیان خود را به صبر دعوت نموده و دستور فرموده بود که تا پایان خلافت معاویه حرکتی علیه او انجام ندهند؛ اما با انتشار خبر مرگ معاویه و هجرت امام از مدینه به مکه، شیعیان برای کسب تکلیف به امام نامه نوشتند که از جمله آنها شیعیان کوفه بودند.
از اینرو، گاه دعوتها حالت تهدید و توهین نیز به خود میگرفت تا بدین وسیله امام را در تنگنا قرار بدهد؛ همچنان که آوردهاند: «نامههای کوفیان به امام افزایش یافت و فرستادگان آنها پیوسته نزد امام میآمدند و گاه به او میگفتند: اگر به سوی ما نیایی گناهکاری!» (3) و برخی دیگر در مقام مقایسه امام با یزید برمیآمدند و به امام مینوشتند: «به سوی ما بیا و شتاب کن ای فرزند رسول خدا!
» امام هنگامی که نام این افراد را شنید، برخاست و آهنگ کعبه کرد و بین رکن و مقام به نماز ایستاد و آنگاه که از نماز بیرون شد، دست به دعا برداشت و از پروردگار خویش درخواست خیر و صلاح در کار خود کرد (1) و رو به آنها کرد و فرمود: «من در خواب، جدم رسول خدا صلیاللهعلیهوآله را دیدهام و به من دستوری داده است که فرمانبردار آن هستم."