چکیده:
رادیکال های آزاد اکسیژن گونه های فعالی اند که متعاقب فعالیت های شدید باعث آسیب های بیولوژیکی در بافت های هدف مانند غشای فسفولیپیدی می شوند. هدف از این مطالعه عبارت است از بررسی تاثیر مصرف حاد ویتامین C بر پراکسیداسیون چربی ناشی از فعالیت. 16 مرد سالم و ناآشنا با پروتکل تمرینی به طور تصادفی به دو گروه پلاسبو (1000 میلی گرم لاکتوز) (P) و آنتی اکسیدانت (1000 میلی گرم ویتامین (AO) (C تقسیم شدند. دو ساعت پس از مصرف ویتامین C یا پلاسبو، آزمودنی ها به مدت 30 دقیقه با 75% حداکثر اکسیژن مصرفی روی نوار گردان (با شیب صفر درصد) دویدند. غلظت ویتامین C پلاسما و مالون دی آلدئید (MDA) با استفاده از کروماتوگرافی با عملکرد بالا (HPLC) و کراتین کیناز (CK) با اتوآنالایزر اندازه گیری شد. برای مقایسه غلظت ویتامین C پلاسما، CK و MDA در هر گروه از روش اندازه گیری مکرر با تصحیح بونفرونی و برای مقایسه این شاخص ها در بین دو گروه از روش t مستقل استفاده شد. سطوح ویتامین C در گروه AO دو ساعت پس از مصرف، همچنین پس از فعالیت، به طور معناداری افزایش یافت (P0.05). نتایج حاصل حاکی از تاثیر مصرف 1000 میلی گرم ویتامین C، بر پراکسیداسیون چربی و آسیب عضلانی است.
خلاصه ماشینی:
"هدف از این تحقیق نیز بررسی تأثیر مصرف حاد ویتامین C بر استرس اکسایشی و آسیب عضلانی پس از 30 دقیقه فعالیت هوازی با 75%حد اکثر اکسیژن مصرفی است.
بحث و نتیجهگیری هدف از این مطالعه عبارت است از بررسی تأثیر مصرف ویتامین C دو ساعت قبل از یک جلسه فعالیت هوازی با 75%حد اکثر اکسیژن مصرفی به مدت 30 دقیقه،روی شاخصهای آسیب عضلانی و استرس اکسیداتیو،مصرف حاد ویتامین C باعث افزایش سطوح پلاسمایی این ماده قبل و بعد از فعالیت گردید.
نتایج حاصل با تحقیقات تامپسون و همکارانش(10،21،22) همخوانی دارد،چرا که در تحقیقات اخیر نیز در هر دو گروه P و AO افزایش در سطوح MDA و CK مشاهده گردید که احتمالا حاکی از افزایش نفوذپذیری غشا نسبت به CK بر اثر پراکسیداسیون چربی ناشی از استرس اکسایشی بود(12).
میانگین ویتامین C پلاسما قبل از فعالیت در آزمونهای آشتون و همکارانش 77/5-/+28/26 بود و پس از مصرف 1000 میلی گرم ویتامین C این میانگین تا حد 96/8-/+54/117 میکرومول در لیتر افزایش یافت و مصرف ویتامین در این آزمودنیها توانست از افزایش استرس اکسایشی بهطور معناداری جلوگیری کند.
دلیل احتمالی دیگر آنکه فعالیت انجام شده با آزمودنیهای تحقیق حاضر نسبت به تحقیقات مشابه از شدت و گاه مدت کمتری برخوردار بود و شاید همین مسئله باعث شده است افزایش سیستم آنتیاکسیدانتی با ویتامین C از افزایش سیستم اکسایشی جلوگیری کند.
نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از تأثیر مصرف حاد 1000 میلیگرم ویتامین C بر MDA به عنوان شاخص پراکسیداسیون چربی و CK به عنوان شاخص آسیب عضلانی متعاقب 30 دقیقه فعالیت با شدت 75%حد اکثر اکسیژن مصرفی است."