خلاصه ماشینی:
"اما شهرت این خوشنویسان متاسفانه هیچگاه فراگیر نشد و در حد همان محل باقی ماند یعنی حتی در سطح کشور هم مطرح نشدند، تا این که در سال 1940 دانشکده هنرهای زیبا افتتاح شد و آموزش خوشنویسی حالت آکادمیک پیدا کرد.
چرا که تا آن زمان هنرمندان خوشنویس عمدتا آثار خود را در کنار دیگر هنرمندان مانند نقاشان، طراحان و مجسمهسازان به نمایش میگذاشتند و این اولین باری بود که یک نمایشگاه اختصاصی از هنر خوشنویسی برپا میشد و به همین دلیل مورد استقبال مردم قرار گرفت.
به نظر شما نمایشگاه بینالمللی چه تاثیری میتواند بر گسترش تعامل میان هنرمندان داشته باشد؟ اگر دبیرخانه دائمی نمایشگاه بینالمللی قرآن و فعالیتهای علوم قرآنی تشکیل شود و همه کشورهای اسلامی در مورد نحوه شکلگیری و اقدامات عملی آن مشارکت فعال کنند، میتوان امیدوار بود تا این گونه فعالیتها بهینه و گامهای موثری برای تقویت اعتقادات دینی برداشته شود."