چکیده:
هدف تحقیق:قلب ورزشکار در اثر فعالیتهای بدنی استقامتی،مقاومتی و ترکیبی سازگاریهای مختلف مییابد.آگاهی از این نوع سازگاریها میتواند برای مربیان و کارشناسان فنی،جهت هدایت ورزشکاران مفید باشد.هدف تحقیق حاضر،بررسی اندازههای ظاهری(وزن،سطح بدن،توده چربی،شاخص توده بدن،ضربان قلب استراحت،فشار خون سیستولی و دیاستولی،توان هوازی بیشینه و قدرت عمومی بدن)،شاخصهای ساختاری(توده بطن چپ،قطر داخلی،ضخامت دیواره پشتی و بین بطنی بطن چپ در پایان دیاستول)و شاخصهای عملکردی(نسبت اوج سرعت جریان اولیه میترال به اوج سرعت جریان تاخیری میترال،حجم ضربهای و کسر تخلیه)تحت تاثیر یک دوره برنامه تمرینی 8 هفتهای استقامتی،مقاومتی و ترکیبی بود.روش تحقیق:سی و شش دانشجوی جوان تمرین نکرده به صورت تصادفی در سه گروه 12 نفری استقامتی،مقاومتی و ترکیبی قرار گرفتند.پس از محاسبه ویژگیهای آنتروپومتری و اکوکاردیوگرافی آزمودنیها و انجام هشت هفته فعالیت بدنی،کلیه،اندازهگیریهای اولیه تکرار گردید.به منظور مقایسه متغیرها،پیش و پس از اجرای برنامه تمرینی،از آزمون t همبسته و برای مقایسه معنیداری بین فاکتورهای منتخب گروهها، از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون توکی استفاده شد.بحث و نتیجهگیری:نتایج نشان میدهد که تمرینات استقامتی سبب
افزایش شاخصهای عملکردی و تمرینات مقاومتی باعث افزایش شاخصهای ساختاری و عملکردی و همچنین تمرینات ترکیبی باعث منتخبی از این تغییرات می گردد(05/0> P ).اما فقط بین توده بطن چپ و نسبت E/A در گروههای آزمودنی تفاوت معنی داری وجود داشت.
خلاصه ماشینی:
"هدف تحقیق حاضر،بررسی اندازههای ظاهری(وزن،سطح بدن،توده چربی،شاخص توده بدن،ضربان قلب استراحت،فشار خون سیستولی و دیاستولی،توان هوازی بیشینه و قدرت عمومی بدن)،شاخصهای ساختاری(توده بطن چپ،قطر داخلی،ضخامت دیواره پشتی و بین بطنی بطن چپ در پایان دیاستول)و شاخصهای عملکردی(نسبت اوج سرعت جریان اولیه میترال به اوج سرعت جریان تاخیری میترال،حجم ضربهای و کسر تخلیه)تحت تاثیر یک دوره برنامه تمرینی 8 هفتهای استقامتی،مقاومتی و ترکیبی بود.
بررسی و مقایسه درون گروهی ویژگیهای ساختاری و عملکردی بطن چپ،قبل و بعد از پایان دوره برنامه تمرینی:با توجه به تفاضل میانگینهای قطر پایان دیاستولی بطن چپ در سه گروه آزمودنی،تفاوت میانگین های پیشآزمون و پسآزمون گروه مقاومتی و ترکیبی معنیدار است(005/0- P و 047/0- P )،(شکل 1).
در مجموع هشت هفته تمرینات بدنی استقامتی باعث عدم تغییر در قطر پایان دیاستولی و توده بطن چپ و افزایش ضخامت دیواره بین بطنی،نسبت E/A ،حجم ضربهای و کسر تخلیه گردید.
تحقیقات گذشته نیز نشان میدهد که در تمرینات استقامتی به علت افزایش حجم پلاسما و قانون فرانک استارلینگ،حجم پایان دیاستولی بطن چپ افزایش مییابد(2، 4،8،10،15)ولی هشت هفته دویدن تناوبی در این تحقیق، باعث کاهش قطر پایان دیاستولی بطن چپ گردید که با وجود افزایش حجم پایان دیاستولی د این آزمودنیها،این کاهش احتمالا ناشی از افزایش در محورهای دیگر بطن چپ بود.
در مجموع،نتایج این تحقیق نشان میدهد که هشت هفته تمرینات بدنی استقامتی باعث افزایش ضخامت دیواره بین بطنی،نسبت E/A ،حجم ضربهای و کسر تخلیه میگردد.
تمرینات ترکیبی نیز در این تحقیق باعث افزایش قطر پایان دیاستولی،ضخامت دیواره پشتی و بین بطنی،توده بطن چپ،حجم ضربهای و کسر تخلیه بطن چپ گردید."