چکیده:
هدف تحقیق:این تحقیق با هدف بررسی و توصیف رابطه فعالیتهای بدنی با سطح سلامت عمومی سالمندان زن و مرد بالای شصت سال شهر تهران انجام گرفته است.روش تحقیق:نمونه آماری این تحقیق شامل 400 نفر از سالمندان(200 زن و 200 مرد) بود که از پنج منطقه شمال،جنوب،مرکز،شرق و غرب تهران به تعداد مساوی یعنی 40 زن و 40 مرد در هر منطقه و با روش تصادفی در دسترس انتخاب شدند.ابزار اندازهگیری مورد استفاده برای جمعآوری اطلاعات شامل پرسشنامه 1)ویژگیهای فردی 2)میزان و نوع فعالیتهای بدنی و 3)سلامت عمومی بود که آزمودنیها پس از ارائه توضیحات لازم،شخصا تکمیل کردند و یا به کمک دستیاران،آنها را تکمیل کردند.به منظور توصیف متغیرها و آزمون فرضیههای تحقیق،از روشهای آماری توصیفی،همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده گردید.بحث و نتیجهگیری:نتایج نشان داد که بطور کلی سطح سلامت عمومی در جامعه تحت بررسی با میزان فعالیتهای بدنی فرغتی رابطه مثبت و معنیدار دارد.به بیان دیگر،شرکت در فعالیتهای بدنی مورد علاقه، موجب افزایش سطح سلامت عمومی در جامعه تحت بررسی میگردد.همچنین بر اساس نتایج بدست آمده،فعالیتهای بدنی فراغتی به تنهایی با کاهش نشانههای جسمانی و به همراه تحصیلات،با کاهش اختلال در کارکرد اجتماعی آنان رابطه معنیدار دارد. همچنین بر اساس یافتههای تحقیق حاضر سطح درآمد ماهیانه کم و زندگی تنها یا بدون همسر،نقش مهمی در افزایش میزان افسردگی سالمندان مورد مطالعه دارد.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به آنچه در جدول 4 ملاحظه میشود،مهارتهای بدنی جدول 1-فراوانی و منطقه جغرافیایی آزمودنیها بر حسب جنس به همراه میانگین و انحراف معیار آن (به تصویر صفحه مراجعه شود) جدول 2-شاخصهای آماری مربوط به سلامت عمومی در جامعه تحت بررسی نمونههای زن(208- n )و مرد(200- n ) شرکتکننده در تحقیق (به تصویر صفحه مراجعه شود) جدول 3-مقادیر مربوط به فعالیتهای بدنی کاری،فراغتی و کلی نمونهها برای یک هفته (به تصویر صفحه مراجعه شود) جدول 4-همبستگی بین فعالیتهای بدنی کاری،فراغتی و کلی،با سطح سلامت عمومی و زیرمجموعههای آن (به تصویر صفحه مراجعه شود) فراغتی و همچنین فعالیتهای بدنی به طور کلی موجب کاهش اختلال در کارکرد اجتماعی جامعه تحت بررسی میشود.
بر همین اساس،اگرچه نتایج نشان داد که سطح سلامت عمومی جامعه تحت بررسی با فعالیتهای بدنی و به ویژه فعالیتهای بدنی فراغتی رابطه معنیدار دارد و این فعالیتها موجب ارتقای سلامت عمومی آنان میگردد،اما اختلال در کارکرد اجتماعی و سطح افسردگی نیز در سالمندان مورد مطالعه در نتیجه فعالیتهای بدنی فراغتی به طور معنیداری کاهش مییابد.
بر اساس نتایج این تحقیق و تحقیقات فوق میتوان نتیجه گرفت که با توجه به کاهش میزان فعالیتهای بدنی فراغتی در سالمندان به ویژه در سطح کلان شهرها نظیر تهران در نتیجه کمبود امکانات تفریحی،کمبود امکانات اقتصادی،کمبود مهارتهای اجتماعی،ضعف نگرش نسبت به فعالیتهای بدنی و ورزش،ماشینی شدن بسیاری از جنبههای زندگی مانند استفاده از وسایل نقیله موتوری،پختوپز راحتتر،کاهش فعالیتهای فراغتی متناسب با طبیعت انسان نظیر باغبانی و کشاورزی و جایگزین شدن آنها با فعالیتهای کمتحرک و بالاخره افزایش بیماریهای جسمانی غیر واگیر در نتیجه کم تحرکی،فعالیتهای بدنی و ورزشی میتواند به عنوان یک عامل مؤثر و مفید برای پر کردن اوقات فراغت فراوان سالمندان و ارتقای سطح سلامت عمومی آنان در دستور کار مسئولین و برنامهریزان این بخش مهم از جامعه قرار گیرد."