نمادی از تبیین کلام الهی در گستره ادب فارسی مقاله

"برای‌ نخستین‌ بار تفسیری‌ نفیس‌، از تفاسیر ناشناخته‌ فرهنگ‌ غنی‌ اسلامی‌ و از شاهکارهای‌ ادب‌ پارسی‌، جلوه‌ای‌ از هویت‌ اصیل‌ پایدار مکتب‌ تشیع‌ در قرن‌ هفتم‌ قمری‌، که‌ اولین‌ تفسیر ادبی‌، روایی‌ شیعی‌ در تاریخ‌ کهن‌ ادبیات‌ ایران‌ زمین‌ به‌ شمار می‌آید و به‌ تفسیر بلابل‌ و قلاقل‌ شهرت‌ دارد، اثری‌ از ابوالمکارم‌ علوی‌ حسنی‌ است‌ که‌ به‌ کوشش‌ و اهتمام‌ مرحوم‌ استاد علامه‌ و محقق‌ فرزانه‌، حاج‌ سید عبدالعزیز طباطبایی‌ یزدی‌ (قدس‌ سره‌) تمامی‌ مراحل‌ تصحیح‌ و تحقیق‌ و تعلیقات‌ آن‌ به‌ انجام‌ رسید که‌ به‌ حق‌ احیای‌ این‌ اثر را می‌توان‌ برگی‌ از کارنامه‌ درخشان‌ زندگانی‌ پربرکت‌ آن‌ فرزانه‌ برشمرد. لذا لازم‌ است‌ در کنار قرآن‌، شخصی‌، (اگر چه‌ در لباس‌ بشری‌ اما) برگزیده‌ الهی‌ و سیراب‌ شده‌ از معدن‌ علم‌ نبوی‌ باشد تا رفع‌ مشکل‌ کند و راه‌ صحیح‌ را باز نماید: ولو ردوه‌ الی‌ الرسول‌ و الی‌ اولی‌ الامر منهم‌ لعلمه‌ الذین‌ یستنبطونه‌ منهم‌ (نساء 4/83) فان‌ تنازعتم‌ فی‌ شیئ‌ فردوه‌ الی‌ الله‌ و الرسول‌ (نساة‌ 4/59) نکته‌ ششم‌ ـ از ویژگی‌های‌ مهم‌ قرآن‌، به‌ بیان‌ خود قرآن‌، نور و هدایت‌ بودن‌ است‌. در آنچه‌ تشخیص‌ داده‌اند که‌ قرآن‌ ـ اگر چه‌ همه‌ آن‌ به‌ لسان‌ عرب‌ است‌ اما ـ احتیاج‌ به‌ تفسیر دارد خطا نرفته‌اند خطا در آن‌ بود که‌ به‌ مفسرین‌ واقعی‌ که‌ قرآن‌ در خانه‌ دل‌ آنها جا گرفته‌ و لذا آنها منبع‌ علم‌ و حکمت اند باید رجوع‌ شود ولی‌ آنها خود را بی‌ نیاز دیدند، و شاید گمانشان‌ این‌ بوده‌ که‌ با تمسک‌ به‌ دیگران‌ زودتر یه‌ مقصد می‌رسند."