چکیده:
هدف تحقیق:هدف تحقیق حاضر بررسی و مقایسه کیفیت خواب ورزشکاران استقامتی و مقاومتی بود.روش تحقیق:بدین منظور از بین ورزشکاران دونده استقامتی مرد و ورزشکاران بدنساز و افراد غیر ورزشکار شهرستان ارومیه،تعداد 150 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب و در 3 گروه ورزشکاران استقامتی(50 نفر)،ورزشکاران مقاومتی(50 نفر)و افراد غیر ورزشکار(50 نفر)قرار گرفتند.ورزشکاران استقامتی و مقاومتی از تجربه کافی و شرکت منظم در برنامه تمرینات ورزشی برخوردار بودند اما گروه کنترل سابقه شرکت در هیچ برنامه ورزشی منظیم را نداشت.در این پژوهش،جهت اندازهگیری کیفیت خواب آزمودنیها از پرسشنامه شاخص کیفیت خواب پیتزبورگ،که 7 سطح برجسته از کیفیت خواب را اندازهگیری میکند،استفاده گردید.به منظور تجزبه و تحلیل آماری دادهها از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنیداری 05/0> P استفاده شد.نتایج:نشان داد که بین کیفیت خواب ورزشکاران استقامتی و مقاومتی تفاوت معنیداری وجود نداشت(596/0- P )،اما کیفیت خواب ورزشکاران استقامتی و مقاومتی در مقایسه با گروه غیر ورزشکار تفاوت معنیداری را داشت(001/0- P ).بحث و نتیجهگیری:در مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان میدهد که ورزشکاران استقامتی و مقاومتی کیفیت خواب بهتری در مقایسه با افراد غیر ورزشکار دارند اما بین ورزشکاران استقامتی و مقاومتی تفاوت معنیداری مشاهده نشد.بهبود کیفیت خواب ورزشکاران استقامتی و مقاومتی احتمالا ناشی از کاهش دوره کمون خواب،بهتر شدن عادتهای خواب،کاهش اختلالات و افزایش طول مدت خواب و همچنین پایین بودن درصد چربی،بهبود دستگاه گردش خون و حداکثر اکسیژن مصرفی میباشد.
خلاصه ماشینی:
"بهبود کیفیت خواب ورزشکاران استقامتی و مقاومتی احتمالا ناشی از کاهش دوره کمون خواب،بهتر شدن عادتهای خواب،کاهش اختلالات و افزایش طول مدت خواب و همچنین پایین بودن درصد چربی،بهبود دستگاه گردش خون و حداکثر اکسیژن مصرفی میباشد.
کینگ و همکاران22(1997)،گزارش دادند که انجام فعالیتهای بدنی هوازی و استقامتی موجب کاهش امتیاز شاخص کیفیت خواب و کاهش اختلالات خوب و همچنین بهبود سطوح مختلف خواب میشوندکه در نهایت بهبود کیفیت را بدنبال دارند(16).
همچنین لی و همکاران(2005)، نشان دادند که تمرینات مقاومتی طولانی مدت در افراد غیر ورزشکار موجب کاهش امتیاز شاخص کیفیت خواب (از 5 به 1/3)و بهبود عوامل تاثیرگذار بر کیفیت خواب از جمله ناراحتیهای روانی،اختلالات خواب،طول مدت خواب و عادتهای خواب آنها میشود(13).
همچنین سینگ و همکاران(1997)،مورگان و همکاران(2003)،گزارش دادند که تمرینات مقاومتی و استقامتی هر دو موجب بهبود سطوح کیفیت خواب از دوره کمون،اختلالات،پریشانیها و مدت خواب در ورزشکاران و افراد غیر ورزشکار میشوند(10،22)که با نتایج تحقیق حاضر همخوانی دارند.
تریندر و همکاران(1985)،در تحقیقی ورزشکاران رشتههای استقامتی،پاورلیفتینگ،بدنسازی و رشته های ترکیبی را مورد مقایسه قرار دادند و گزارش کردند که ورزشکاران رشتههای هوازی و استقامتی دارای کیفیت خواب بهتر و دوره خواب بدون حرکات سریع چشمی بیشتری نسبت به ورزشکاران سایر رشتههای دیگر میباشند(6).
در مجموع نتایج تحقیق حاضر نشان میدهد که ورزشکاران استقامتی و مقاومتی کیفیت خواب بهتری در مقایسه با افراد غیر ورزشکار دارند اما بین ورزشکاران استقامتی و مقاومتی تفاوت معنیداری مشاهده نشد.
بهبود کیفیت خواب ورزشکاران استقامتی و مقاومتی احتمالا ناشی از کاهش دوره کمون خواب،بهتر شدن عادتهای خواب،کاهش اختلالات و افزایش طول مدت خواب و همچنین پایین بودن درصد چربی،بهبود دستگاه گردس خون و حداکثر اکسیژن مصرفی میباشد."