خلاصه ماشینی:
5)در مورد بعضی از نویسندهها تنها سال چاپ چند اثر ازآثارشان را داده و از دیگر آثار تنها به ذکر نام آنها بسنده کرده است.
تنها در آخر کتاب از 18 منبع نام برده واضافه کرده که در مورد بسیاری از نویسندهها به آثار خود آنها مراجعهکرده است،اما معلوم نیست دقیقا به کدام اثر از آثار نویسندههامراجعه شده است.
3)از دیگر سو،اگر مجموعۀ داستانی مثلا بیست داستان کوتاهداشته است،چون مبنای مدخلها نام داستانهای کوتاه است،نویسندهناگزیر شده،نام و مشخصات کتابی را که این بیست داستان در آنآمده،بیست بار ذکر کند و در هر بار مشخصات کتاب را به طور کاملآورده که تنها بی جهت بر حجم کتاب افزوده است.
روش تنظیم کتاب به این صورت است که ابتدا نام داستان نویسرا به ترتیب نام خانوادگیآورده،سپس سال تولد و وفات او را درصورتی که بر وی مشخص شده باشد،به تاریخ میلادی در داخل&%05427AMKG054G% پرانتز قید کرده است.
وجهۀ همت اینکتاب قرار نگرفته است،همچنین در این کتاب از قصه نویسانی کهقصههای خود را تنها در مطبوعات چاپ کرده و به گردآوری آن دریک مجموعه مستقل توفیق نیافتهاند خبری نیست؛البته خود نویسندهدر مقدمه بیان داشته که بعد از این،باید همین کار را در مورد شاعران،رمان نویسان،نمایشنامه نویسان انجام داد و در نهایت افزوده که کاربعد فهرست کردن مجلات ادبی پارسی است.
به منظور رفع این مشکل درزمینۀ معرفی داستان نویسان و آثار داستانی زبان فارسی،تا کنون سهکتاب به رشتۀ تحریر درآورده است: اولین کتاب نویسندگان داستان کوتاه در ایران (srohtuA yrots trohs nainarI) است که یکی از نویسندگان جوان آمریکایی به نام جان گرین فراهمآورده و به سال 1989(1368)در کالیفرنیا به زبان انگلیسی چاپ کردهاست.